Over het tijd vrijmaken voor een ander.
Afgelopen donderdag kreeg ik al een klein beetje een rotgevoel. Kon het niet verklaren, wist niet wat er aan de hand was. Heb een paar mailtjes die ik van M. heb gehad door een ander laten lezen, maar ze zei dat er echt niets aan de hand was.
Toch zei M. op zaterdag onze afspraak van ’s avonds af. Ik was die dag al ziek aan het worden, dus voelde me totaal niet lekker. Vriendin M. kwam een bakkie thee doen om me op te beuren. Heel even dacht ik nog dat M. misschien iets van plan was, maar die gedachte verdween toch weer snel.
Gisteren moest ik weer de hele dag werken als poortleider dit keer. Met mijn doffe hoofd stond ik daar en probeerde zo goed als mogelijk mijn aandacht erbij te houden. ’s Avonds kon ik dan eindelijk met M. praten. Weliswaar via de chat, maar goed beter dan niets.
Het hele verhaal kwam er op neer dat M. een druk op zich voelde die hij niet aan kan. Hij heeft een erg drukke agenda (werk, politiek, dochter, hobby’s/passie) die zoveel van zijn tijd in beslag nemen. Daarnaast heb ik natuurlijk ook mijn werk, mijn bijbaan en mijn passie en is het niet altijd makkelijk om tijd voor elkaar te vinden. Daar waren we al wel achter toen we even onze agenda’s naast elkaar legden om het een en ander af te spreken. Ik ben van mening dat waar een wil is, een weg is. Maar voor M. voelt het totaal anders. Hij wilde ook geen concessies doen in zijn activiteiten en een poging doen om te zien hoe alles zou gaan lopen, zag hij ook niet zitten.
Kortom, hij wilde een punt zetten achter onze prille relatie. Wat kwam dit hard aan zeg. Het voelde zo oneerlijk. Ik heb iemand gevonden waar ik het mee kan vinden en die ook nog eens mijn bdsm-gevoelens verder vorm kan geven. Hij heeft een stukje van mijn ziel bloot gelegd en op bepaalde punten kende hij me al beter dan ik mezelf.
Ik ben opgetild en met een smak weer op de grond gesmeten. Zo voelde het. Niet eerlijk naar M. toe natuurlijk en hij heeft alle recht om er een punt achter te zetten. Beter nu dan over bijv. 3 maanden. Maar toch.
Ik ben weer een beetje terug bij af en voel me klote.
Maar kennelijk gebeuren dingen ook met een bepaalde reden. Want terwijl ik eigenlijk nog zat na te sniffen van mijn huilbui, komt er via de website bdsmzaken.nl een leuke reactie binnen. Vrij uitgebreide mail van een dominant uit mijn regio die mijn profiel intrigerend vindt….
Ik stuur hem via email een reactie en krijg vrij snel een reactie via mail terug en een verzoek om een contactpersoon in MSN toe te voegen. Dus zo geschiedde dat we midden in de nacht nog zaten te chatten. Die overigens zeer gezellig was en uiteindelijk spreken we af om binnenkort samen een kopje thee te gaan drinken in het centrum van Den Haag. Niet verwacht, zeker niet op uit, maar misschien maar gewoon accepteren wat er op mijn pad komt….