Het was vanaf dag 1 eigenlijk al bekend dat ik nooit tot in lengte der dagen bij Meester zou blijven. Er waren gewoon een aantal dingen die hij me niet kon bieden, die ik wel graag in een M/s zou willen hebben. Maar het heeft er nooit voor gezorgd dat we daardoor niet vol voor onze relatie zijn gegaan. We hebben genoten van wat er was en Meester heeft me stapje voor stapje begeleid in een mooie ontdekkingstocht, waarbij ik steeds meer mijn gene en schroom durfde te laten gaan. Zonder gepush, zonder dik over grenzen te gaan, altijd met respect voor mijn grenzen, maar die soms een klein beetje oprekkend.
En dan komt daar het moment dat het bij mij begint te wrijven… Ik merk dat ik chagrijniger word omdat het lang duurt voordat er een reactie komt op een appje, of omdat we maar 1x per maand kunnen afspreken. Ik wil ontdekken, maar moet eerst toestemming vragen om iets te kunnen ondernemen.
Dus er ontstaat wrijving en tegelijkertijd voel ik me schuldig… schuldig richting Meester.
En dat is het moment waarop bij mij de radertjes gaan werken.
De laatste keer Try & Play gaf voor mij de doorslag. Omdat Meester op vakantie was had ik toestemming gekregen om te spelen en zelfs om evt. te seksen. Maar mijn loyaliteit is groot, heel groot, en dus speelde ik alleen met een bekende en van seksen is helemaal niets terecht gekomen… Al had ik het wel gewild. Maar geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Ik kon Meester toch niet afvallen…
Dus er ontstaat wrijving en tegelijkertijd voel ik me schuldig… schuldig richting Meester.
En dat is het moment waarop bij mij de radertjes gaan werken.
De laatste keer Try & Play gaf voor mij de doorslag. Omdat Meester op vakantie was had ik toestemming gekregen om te spelen en zelfs om evt. te seksen. Maar mijn loyaliteit is groot, heel groot, en dus speelde ik alleen met een bekende en van seksen is helemaal niets terecht gekomen… Al had ik het wel gewild. Maar geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Ik kon Meester toch niet afvallen…
Het proces was in gang gezet. Toen ik later in die week met PR in gesprek was en ik uiteindelijk met hem had afgesproken en het een fantastische avond/nacht/ochtend werd, was het voor mij helder. Het was tijd om vleugels uit te slaan en zelf de mooie wereld van bdsm verder te gaan ontdekken. Ik was er klaar voor!
En nee, dan is het geenszins een makkelijk gesprek. Althans voor mij niet… Maar Meester zag het aankomen, had het er recentelijk met zijn partner zelfs al over gehad, dat het tijd zou worden dat ik mijn vleugels zou gaan uitslaan. Maar IK moest er klaar voor zijn. Hij zou me nooit dwingen om te gaan.
En terwijl ik de woorden uitspreek dat ik mijn vleugels wil gaan uitslaan, met de tranen biggelend over mijn wangen, kijkt Meester me met een grote grijns aan… Geenszins verbaasd, teleurgesteld, verontwaardigd of boos. Nee, hij is blij voor me, gunt me dit, is trots op me!!! En eigenlijk mag ie ook natuurlijk gewoon trots zijn op zichzelf, want aan zijn hand heb ik mooie stappen gezet!
En zo zit ik nog zeker een half uur huilend aan de voeten van Meester, voor de laatste keer….
En terwijl ik de woorden uitspreek dat ik mijn vleugels wil gaan uitslaan, met de tranen biggelend over mijn wangen, kijkt Meester me met een grote grijns aan… Geenszins verbaasd, teleurgesteld, verontwaardigd of boos. Nee, hij is blij voor me, gunt me dit, is trots op me!!! En eigenlijk mag ie ook natuurlijk gewoon trots zijn op zichzelf, want aan zijn hand heb ik mooie stappen gezet!
En zo zit ik nog zeker een half uur huilend aan de voeten van Meester, voor de laatste keer….
Dank Meester voor alles wat u mij de afgelopen 2,5 jaar heeft gegeven. Ik heb genoten van onze tijd, u soms vervloekt, maar bovenal op een bepaalde manier altijd liefgehad. Het is nu tijd om mijn vleugels uit te slaan en zelf de wijde wereld van bdsm te gaan ontdekken…
