Afgelopen zaterdag ben ik weer eens naar de VSSM meeting gegaan in Nijmegen. Dit keer samen met S. Voor haar zou het de eerste keer worden. Dus beetje spannend.
We kwamen wat later binnen dan gepland, omdat het zo druk was met parkeren. Binnen was er al een behoorlijke bedrijvigheid. Gelukkig is er nog een plekje over aan de bar. We bestellen wat te drinken en onderwijl kijk ik even door de ruimte. Ik herken een hoop gezichten van de vorige keer. A. komt bij ons staan en we kletsen even wat bij. Ik loop even naar P. en L. en stel even later L. voor aan S.
Ik ben blij dat ik er weer ben. Ik ken nu wat gezichten en kan gezellig kletsen. Wel of niet over bdsm maakt niet zo veel uit, het zijn in ieder gelijkgestemden.
Ik had al rondgekeken of ze er weer zou zijn. En ja hoor, ze is er. Ik vind het leuk om haar te zien en wat ziet ze er toch goed uit. Ze komt vlak bij ons staan en ik schiet haar even aan om te zien of ze me nog herkent. Ze moet even nadenken, maar dan beginnen haar ogen weer te twinkelen van herkenning. En ja hoor, ze begint meteen weer met plagen. Maar ik ben er nu beter tegen bestand…… dacht ik…… Helaas. Damn, waarom kan deze meid mij zo triggeren. Ik raak toch niet van iedere bdsm-persoon zo onder de indruk. En nee, het antwoord is daar echt ontkennend op. Zeker niet iedereen kan me triggeren, maakt wat bij me los. Maar waarom zij dan wel, of beter gezegd, waarom ZIJ juist wel. Want dat vind ik nog het moeilijkste van alles, ze is een zij……
Ze nodigt S. en mij uit voor een korte rondleiding. S. is hier immers niet bekend. Ik loop ook mee, wetende dat er nu wel gespeeld wordt in de ruimtes en ik wil zien of ik het aankan om naar een spel van anderen te kijken. Of het niet te confronterend is. Ik heb er dit keer geen moeite mee. Misschien komt dat omdat er dominante dames stonden te spelen met onderdanige mannen. Het maakte in ieder geval niets in mij los. Dus gelukkig geen knopen dit keer in mijn maag.
Weer terug kletsen we met diverse mensen. Natuurlijk wordt er gevraagd naar mijn ervaring de vorige keer, of de knopen toen snel weg zijn gegaan. De vraag of het toen goed bevallen is, is eigenlijk al beantwoord doordat ik er vanavond weer ben. Het is echt leuk en gezellig en er is een hele fijne sfeer.
En dan staat ze ineens weer naast me. Kroelt wat door mijn haar en trekt aan mijn staartje en…… grrr, de rillingen gaan over mijn rug, een wee gevoel ontstaat in mijn buik. En ik krijg een rode kleur. Ze pest me er mee, fluistert wat in mijn oor. Mijn hoofd zakt wat omlaag, ik kijk naar beneden. Ik voel me kleiner worden. Zou het liefst even tegen haar aankruipen en haar zoenen. Maar de mensen die om ons heen zitten en mijn eigen innerlijke strijd vanwege het feit dat ze een zij is, weerhouden me ervan. Ze ziet het, herkent het en vraagt aan me of het goed met me gaat. Ik geef aan dat het wisselend is. Van de ene kant is het zeker goed, van de andere kant mijn strijd. En ze geeft aan dat ze het begrijpt. Ze blijft me de rest van de avond nog een beetje voorzichtig triggeren, zonder voorbij te gaan aan mijn eigen strijd. En ik ben blij dat ze me daarin ook laat zijn wie ik ben op dat moment. Ik weet ook nog niet wat ik hier mee wil. De tijd zal het leren.
S. heeft in ieder geval ook een leuke avond. Ze is blij dat ze is meegegaan. Dat ze heeft kunnen praten met gelijkgestemden. Ze had zelfs een klik met iemand. Het was een super gezellige avond. Mei staat al in de agende genoteerd.