Als ik zo terugkijk naar de afgelopen maanden, kan ik maar 1 ding bedenken hoe het er uit ziet. En dat is als een roller coaster. Niet iedereen zal me kunnen volgen. Sommigen zullen vinden dat ik veels te snel ga. Anderen zullen me misschien zelfs veroordelen. En ik zelf…… ja ik moet er ook ff aan wennen. Herken mezelf niet echt. Mijn lichaam is bijna continu in opperste staat van opwinding, mijn geest draait overuren om alle indrukken te verwerken, mijn ziel wordt volledig bloot gelegd en mijn emoties gaan echt alle kanten op.
Gelukkig zijn er dan heel lieve aardige mensen binnen de bdsm-wereld waar je eens een goede chat mee kunt hebben. Die je niet veroordelen, sterker nog, die het helemaal herkennen. Ja ik ben lekker aan het hoppen. Maar ik geniet van mijn ontdekkingen. Ik geniet van wat het met me doet, wat het in me naar boven haalt, de herkenning, het zogenoemde “thuiskomen”-gevoel. Ik merk dat ik het nodig heb. Dat ik inmiddels ook op een punt ben gekomen waarop eigenlijk geen weg meer terug is. Ik heb immers al dusdanig van bdsm mogen genieten dat ik niet meer zonder kan. Dat ik ook weet dat het echt bij me hoort.
En die roller coaster, ach, ik hou van achtbanen, het langzaam omhoog takelen van de karretjes en het daarna met een rotvaart glijden door de kurkentrekkers, de loopings en de verschillende bochten. Af en toe stap ik dan eens in een ander karretje, om te ervaren hoe het vanaf die plek is…
En tot nu toe bevalt het allemaal erg goed. Er komt een nieuwe vrouw naar voren. Een vrouw die zacht is, die dromerig uit haar ogen kijkt. Die graag een rokje aan heeft en zich vrouwelijk voelt. Maar ook een vrouw die trots is op de blauwe plekken op haar bil en die sinds 17 jaar weer heeft mogen ervaren wat een spuitend orgasme is. Die rust vindt in haar onderdanigheid en dat weer zo goed kan gebruiken in het dagelijkse leven.
Ik ben aan niemand verantwoording schuldig. Alleen aan mijzelf. En zolang als ik er zelf gelukkig mee ben en het aan mezelf kan verantwoorden, is het goed!
IK BEN TROTS OP MEZELF!
You go girl 🙂
Ik kom af en toe bij je kijken, in het kader van de herkenning!!!
Liefs
emmetje
>> IK BEN TROTS OP MEZELF!
En dat mag. Er zijn er te veel die dat stukje nou net vergeten. Ga zo door.
Groeten,
Lex.
Hoi
Je mag ook trots zijn op je zelf, je hebt deze weg zelf gekozen. En al doende leert men. En ik ben nog steeds blij dat ik je op weg heb mogen helpen, daar heb ik nog steeds geen spijt van. En ik ben er ook van overtuigd dat je je weg ook wel zult vinden.
Arno