Verrassing

Al tijden had ik in mijn hoofd dat ik M. wilde verrassen. Dat ik me onverwachts wil aanbieden als hij thuiskomt. Maar keer op keer heb ik het lef niet.
Ergens begin oktober heb ik dan eindelijk voldoende moed bij elkaar verzameld. Vanuit mijn werk spoedig ik me naar huis en onderweg haal ik nog snel wat boodschapjes voor het eten. Het tijdstip waarop M. thuiskomt is wat verlaat, dus ik heb wat meer voorbereidingstijd. Gelukkig, kan ik zelf ook nog even ontspannen. Als ik echter later hoor dat hij nog later thuiskomt en ook nog eens erg vroeg naar bed wil, omdat ie de volgende dag vroeg op moet, zakt de moed me in de schoenen en wil ik het hele plannetje opgeven. Het heeft geen zin……

Maar een vriendin geeft me een extra duwtje en zegt dat M. vast wel toe is aan iets spannends als ie van een lange vermoeiende dag thuiskomt. Met nog meer zenuwen ga ik verder met de voorbereidingen.
Stofzuigen, opruimen, tafel mooi dekken, kaarsjes aan, eten klaarzetten, zodat ik straks heel snel klaar ben met koken. En natuurlijk mezelf mooi maken.
Bewerkte panty met open kruis, onderborst lakcorset en mijn hoge hakken. Haren los en wat lichte make-up. Mijn belangrijkste sieraad, mijn collar, zal ik uiteraard aanbieden om om te laten doen door M.

De tijd kruipt voorbij en ik word echt gek van de zenuwen. De ETA (estimated time of arrival) is inmiddels gewijzigd naar 20.25 uur. Ik loop te ijsberen door het huis. Besluit om in de slaapkamer door de lamellen naar buiten te spieken. Dan kan ik precies zien wanneer hij aankomt, me snellen naar de gang om klaar te zitten. Telefoon uiteraard binnen handbereik, want hij zou maar eens kunnen bellen dat het nog later wordt.

Eindelijk zie ik zijn auto aankomen en het parkeervak opdraaien. Mijn hart maakt een sprongetje en ik sprint naar de gang. Nog een korte blik de woonkamer in, daar is alles in orde. Ik kniel en ga op mijn knieën zitten, rug recht, hoofd omlaag en op mijn handen die ik gevouwen voor me hou, ligt mijn collar.
Mijn adem stokt in mijn keel, mijn hart gaat als een gek tekeer. Er gaan duizend dingen door mijn hoofd. Hoe gaat ie reageren? Wat nou als……

Ik hoor de portiekdeur en zijn stappen op de portiektrappen. Dan steekt hij de sleutel in de voordeur, draait ‘m om en de deur gaat open…… Ik voel mezelf zo mogelijk nog kleiner worden en ben zo bang voor de reactie. Het enige wat ik er nu nog van kan herinneren is dat zijn eerste woorden positief zijn en dat ik een nog ergere blos op mijn wangen krijg. Ik zit met mijn hoofd diep gebogen omlaag, mijn adem nog steeds in mijn keel, wachtend op het moment dat ik mag opstaan en dat hij mijn collar omdoet.
Ik wil Zijn meisje zijn en beschikbaar voor Hem.

Als ik even later gedwongen wordt om hem aan te kijken, voel ik me heel klein, maar oh zo fijn. In zijn ogen ligt een zo liefdevolle blik, zo zacht, zo teder. Wij twee en niemand anders, ik voel me zo geborgen, zo veilig, zo vertrouwd.
M. doet naast mijn collar, ook nog mijn polsboeien om en legt een borstbondage aan, zodat mijn borsten nog meer vooruitsteken en zelfs mijn tepels parmantig staan te pronken.

Hoe de avond verder is verlopen, kan ik niet meer in detail navertellen. Er is zoveel gebeurd en voor mij is als een roes voorbij gegaan. Dat het in goede aarde is gevallen, daar ben ik natuurlijk onwijs blij om. Ik was Zijn meisje en heb me deze avond totaal aan hem gegeven. Ik was echt van Hem……