Eindelijk…!!!

26 september was de laatste keer dat Meester en ik hadden gespeeld. 2,5 week later had hij zijn rugoperatie.

Nu eindelijk 10 weken later stond er dan eindelijk weer een afspraak…!!! Oh wat had ik hier naar uitgekeken. Tuurlijk was ik in de tussentijd nog naar Ultimate Dream geweest en was ik daar verwend door S. en C., maar toch, het was niet hetzelfde. Ik miste Meester enorm!! En ja, we hadden wel wat contact, maar zeker in het begin stond het koppie van Meester er gewoon niet naar. En ik kan hem geen ongelijk geven. Je bent geopereerd, moet herstellen, mag niets, maar wil heel veel… ik weet als geen ander hoe frustrerend dat soms is. En van de ene kant begreep ik het dus ook wel, maar van de andere kant miste ik Meester enorm. Veel minder contact, niet de leuke grapjes of de woorden dat ie trots op me was, omdat ik een goede training had neergezet. Het was zo stil in de app…

Maar goed, op Sinterklaasdag kreeg ik dan eindelijk mijn cadeautjes… De week voorafgaand was emotioneel. Iemand uit mijn directe omgeving overleed redelijk plotseling aan de gevolgen van corona (en onderliggende klachten). En daarmee rakelde het gemis aan mijn moeder weer extra op… Hoe de afspraak met Meester zou zijn, was voor mij dan wel een vraag. Als ik erg emotioneel ben, kan ik meestal niet zoveel hebben en het zou sowieso weer wennen worden.

Ik heb een ruim tijdsblok gekregen voor ontvangst en zowaar de kledingkeuze is ook aan mij… Het moet toch niet gekker worden. Is ie nu gewoon mega mild geworden? En hij was al zoveel liever geworden dan vorig jaar. Dus stond ik ergens halverwege het tijdsblok keurig voor de deur. Kleding had ik iets uitdagender gekozen (net niet geschikt voor “kantoor”, maar nog steeds wel netjes genoeg…), met een kanten doorschijnende zwarte blouse, leren rokje, kousen en hakken natuurlijk. Eerst maar eens ff bijkletsen onder het genot van een kopje koffie voor Meester. Heerlijk om weer op de grond aan zijn voeten te mogen zitten! Te lang geleden. Maar dan is het tijd voor meer actie… Eerst natuurlijk weer mijn straf. Helaas had ik wel wat strafslagen opgelopen in de afgelopen weken. Met o.a. natuurlijk die van de dag van KWS (zie vorige blog), maar ook voor het lezen en versturen van privé appjes tijdens werkoverleg. Het totaal kwam uit op 55 caneslagen en daar maakte Meester er natuurlijk 56 van, want dan was het eerlijker verdeeld over mijn 2 bovenbenen…
Damn, het doet zeer! Ja duh, dat is de bedoeling van straf! Maar, het doet wel extra zeer doordat het al weer even geleden is. Ik verbijt, al staan de tranen wel in mijn ogen. En moet ik Meester nog even helpen met correct tellen… 🤪

Als ik iets later voorover gebogen bij het meubel sta en de zwepen probeer te incasseren, vraag ik toch even aan Meester of er geen opwarming meer in zit…. Hij heeft meteen de zwaardere zwepen gepakt en geen floggers of zo om op te warmen. De slagen komen dan ook goed binnen en ik merk dat ik moeilijker kan incasseren. En omdat er geen echte opbouw in zit, kom ik maar niet in de flow. Nadien blijkt dat Meester ook weer even in zijn eigen ritme / mood moest komen en er wel ineens de sadist was, maar dan ook wel de harde sadist… Even rustig aan en weer samen opbouwen. Het zwepenspel gaat verder.

Maar Meester had ook weer iets anders in petto (het zal niet…) en terwijl ik vast sta aan de spreidstang boven mijn hoofd en mijn voeten ook vastgezet zijn, krijg ik een gordel om. Ik kan zo inschatten waar dit naar toe gaat en ja hoor, niet veel later hangt er een vibrator in de gordel. Toch is deze positie niet het meest gunstige… Dus toch weer los en word ik met extra paniekhaken vastgezet aan het kruis. Mocht ik dan door mijn hoeven zakken, is het makkelijker om mij weer los te krijgen.
En zo sta ik niet veel later te rukken en te sjorren aan mijn polsboeien, ik grom van frustratie…. Staand is voor mij sowieso een lastige om een orgasme te krijgen, bovenop het feit dat ik sowieso eigenlijk niet wil klaarkomen, niet op deze manier, maar met een vibrator die net niet goed zit, bouwt mijn gevoel wel enorm op, maar kan ik dus geen ontlading krijgen. FRUSTRATIE!!! Meester pakt er een dildo bij en niet veel later sta ik te druppen en rollen de tranen over mijn wangen van… schaamte… 😔
Meester maakt me los en laat me mee kruipen naar zijn fauteuil alwaar ik even mag bijkomen op een dekentje.

Na het bijkomen kijk ik met mijn wazige blik (geen bril op mijn neus en toch nog wel beetje van de wereld) wat in het rond. Al eerder was me de leren hood opgevallen en nu trok die me toch echt. Dus vroeg ik of het inderdaad een leren hood was, wat ik zag hangen aan het rek. Meester antwoordde bevestigend en gaf aan dat ik het best van het rek mocht pakken. Het duurde even voordat ik het van het rek durfde te pakken. En zo niet nog langer voordat ik het heel voorzichtig aan Meester overhandigde. Wetende wat er zou gaan gebeuren en nog niet zeker wetende of ik dat echt wel wilde ervaren…
Meester zet de kap voorzichtig, rijgt de veters aan de achterkant aan en zo sluit de kap zich steeds meer om mijn hoofd. Zicht is meteen ontnomen, maar het geluid neemt ook steeds meer af, hoe strakker de hood komt te zitten. Ik heb alleen een paar neusgaten en gelukkig nog wel de opening bij mijn mond. Al legt Meester daar even later ook zijn hand over… Het is heftig!! Maar ook mega geil!!

Kortom, wederom weer fijne middag gehad. Achteraf heeft Meester gelukkig geen last gekregen van zijn rug. Dus niet teveel belast zo na de operatie. Pff…. gelukkig maar.