Een gewaarschuwd mens telt voor 2…
Meneer was me al de hele week aan het triggeren met opmerkingen over wat ie van plan was tijdens onze afspraak. Niets expliciet, maar losse opmerkingen; dat ie iets geregeld had, dat ie net een telefoontje had gepleegd met iemand, dat ik het wel warm en heet zou krijgen…De avond ervoor krijg ik nog het volgende berichtje: Uiteraard met deze warmte naakt onder je kleding, jurk. Zorg dat alles keurig schoon is zodat alle gaten bruikbaar zijn. Neem je nieuwe slagwerk mee. Tot zover mijn opdrachten voor morgen.Daarnaast ga ik ervan uit dat ik natuurlijk een braaf en sletterige dame heb morgen voor diegene die ik uitgenodigd heb. Eerder heeft ie vaker opmerkingen gemaakt om mij te triggeren, zenuwachtig te maken of uit de tent te lokken. Daar ging ik dan wel op in, maar uiteindelijk was er dan niets aan de hand. Dus nu laat ik me niet van de…
In een uurtje “out”…
Op vrijdag vroeg ik in de app aan Meneer of ik hem mocht uitdagen in zijn creativiteit… Niet veel later gaat natuurlijk de telefoon… “wat bedoel je daarmee, hoezo…”. Hahahaha, ik heb wat getriggerd bij Meneer. En ik leg uit dat ik zaterdag als ik bij hem ben vanaf ongeveer etenstijd, wel graag iets zou willen doen, maar niet er blauwe plekken aan over wil houden (sauna de volgende dag), dus geen impactplay, wel onze connectie en diepgang wil voelen, zijn Dominantie en ook even niet echt iets op seksueel vlak wil. Ik heb er nog steeds moeite mee als ik dit zo aangeef… het blijft voor mij voelen als “sturen”, dat ik bepaal wat er gebeurt. Maar ik weet dat Meneer graag van mij hoort waar ik behoefte aan heb en delen wat ik voel en wat mijn behoefte is, is in principe natuurlijk niet sturen… Maar goed, Meneer…
D-day…
En dan is het eindelijk vrijdag 14 april: D-day! Onderstaand blogje is samen geschreven. Ik had aan E. gevraagd of hij kon vertellen hoe het voor hem was geweest. Uiteindelijk kreeg ik een mooi epistel van hem, dat ik hier tussen mijn eigen verhaal heb geplakt. We zijn 27 opdrachten en veel app-verkeer verder. En dan is het zover; Emmy noemt het D-day. Als een nieuw iemand komt spelen is dat vooral aftasten en kijken naar reactie, uitdrukking, bewegingen van de ander en toch meer communiceren en vragen naar. Maar daar ik mijn verjaardagscadeau “58 caneslagen” al had gehad met Emmy wist ik dat het qua pijnspel ok zat qua mogelijkheden. Dus daar hoef ik mij geen zorgen te maken. Ik maak in mijn hoofd nooit een spel idee, ik ga met de flow van het moment en de spullen om mij heen “lijden” mij de weg. Maar ik heb…
Eindelijk…!!!
26 september was de laatste keer dat Meester en ik hadden gespeeld. 2,5 week later had hij zijn rugoperatie. Nu eindelijk 10 weken later stond er dan eindelijk weer een afspraak…!!! Oh wat had ik hier naar uitgekeken. Tuurlijk was ik in de tussentijd nog naar Ultimate Dream geweest en was ik daar verwend door S. en C., maar toch, het was niet hetzelfde. Ik miste Meester enorm!! En ja, we hadden wel wat contact, maar zeker in het begin stond het koppie van Meester er gewoon niet naar. En ik kan hem geen ongelijk geven. Je bent geopereerd, moet herstellen, mag niets, maar wil heel veel… ik weet als geen ander hoe frustrerend dat soms is. En van de ene kant begreep ik het dus ook wel, maar van de andere kant miste ik Meester enorm. Veel minder contact, niet de leuke grapjes of de woorden dat ie trots…