Op vrijdag vroeg ik in de app aan Meneer of ik hem mocht uitdagen in zijn creativiteit… Niet veel later gaat natuurlijk de telefoon… “wat bedoel je daarmee, hoezo…”. Hahahaha, ik heb wat getriggerd bij Meneer. En ik leg uit dat ik zaterdag als ik bij hem ben vanaf ongeveer etenstijd, wel graag iets zou willen doen, maar niet er blauwe plekken aan over wil houden (sauna de volgende dag), dus geen impactplay, wel onze connectie en diepgang wil voelen, zijn Dominantie en ook even niet echt iets op seksueel vlak wil. Ik heb er nog steeds moeite mee als ik dit zo aangeef… het blijft voor mij voelen als “sturen”, dat ik bepaal wat er gebeurt. Maar ik weet dat Meneer graag van mij hoort waar ik behoefte aan heb en delen wat ik voel en wat mijn behoefte is, is in principe natuurlijk niet sturen… Maar goed, Meneer gaat de uitdaging graag aan.
Als ik aankom na een lange rit vanuit Noord-Holland, ren ik eerst naar de wc, kruipen we samen op de bank voor een kopje thee en even bijkletsen. Loop afgelopen weken een beetje met mijn ziel onder mijn armen, dus even tijd om gewoon samen te praten, waar kan hij helpen, wat heb ik nodig. Het eten staat ondertussen al in de oven, Meneer zorgt goed voor me. Na het eten nog even kletsen en ik zit Meneer een klein beetje uit te dagen. Weet je wat het is, ik hou enorm van protocol, met 2 woorden spreken, me gedragen, geen tong uitsteken, wachten met eten tot Meneer mij een ok geeft enz., maar de connectie die Meneer en ik hebben, onze band, maakt dat ik heel soms een tikkeltje “brutaler” ben. Het is overigens absoluut geen bratten. Het kan in onze dynamiek. Ik voel me vrij genoeg om af en toe een tikje te kunnen uitdagen. En ik weet heus wel mijn plek, en Meneer laat me dat ook echt wel voelen.
En dus sommeert ie me al snel naar boven. Ik kijk hem nog met een verbaasd gezicht aan, waarop ie nog aangeeft dat ik heel rap naar boven moet gaan en me moet klaarmaken.
Dus loop ik richting de trap, nog een blik over mijn schouder naar Meneer, maar ik loop snel door… Boven kleed ik me uit en ga in Nadu zitten. Het duurt niet lang voordat Meneer naar boven komt. Hij rommelt wat in een bak en niet veel later trekt hij een leren hood over mijn hoofd. Die zit strak, wordt vanachter dicht geritst en ook met veters vastgemaakt. Zijn handen gaan over mijn oren… wat een raar geluid maakt dat. Van de ene kant verstomd het geluid om mij heen, maar als Meneer de kap aanraakt, hoor ik dat 100x luider… Ik begin al een beetje in mezelf te keren, door het deels wegnemen van mijn zintuigen. Voor mijn ogen zitten van die afdekkapjes, maar omdat ze nog niet helemaal goed zitten, kan ik nog een klein beetje zien. Ik zie Meneer lopen met de geplastificeerde A4 waarop alle slave-posities staan… Damn, nu ben ik de lul… In ons contract staat dat ik alle posities uit mijn hoofd ken, maar tot op heden heeft ie er nooit naar gevraagd, dus zijn ze bij mij weggezakt. Ik probeer de foto’s voor mijn geest te halen, maar het lukt niet… Mijn hoofd wil niet meer zo goed meewerken. Ik hoor hem “stool” zeggen, en zet mezelf in de “table” positie, krijg te horen dat het fout is, verander iets en hoor nog steeds dat het fout is… Mijn brein gaat te keer, hoezo, dit is toch de goede positie, wat doe ik niet goed dan…
Ok, dan maar “Sex doll”… en ik ga in de positie zitten van “Ready to please”… nog met mijn grote mond aangevend dat het wel lastig is met zo’n hood op…🙈 Wederom hoor ik dat ik het fout heb en dat ik een waardeloze slavin ben als ik niet eens de slave-posities meer ken… Damn, hoe dan… waarom kan ik ze me niet meer herinneren… WTF gaat hier fout… 🤔 Meneer laat me nog het A4-tje zien en ik moet beschaamd toegeven dat ik ze inderdaad alle twee fout heb…
Meneer sommeert me om te gaan staan, stopt een gag in mijn mond behorend bij de hood en klikt die vast. Hij draait me om en laat me met mijn handen de paal vasthouden. Enkelboeien gaan om, een klem op mijn schaamlippen die verbonden is aan een touw dat aan mijn linker enkelboei vast zit, waarbij ik mijn linkervoet inmiddels heb moeten optillen en dus op 1 been sta. Kortom, als ik mijn linkerbeen laat zakken, trek ik zelf aan de klem op mijn schaamlippen… Kut… letterlijk en figuurlijk…
Meneer raakt me aan, kietelt wat, streelt met een veer (🤬rot toch op met dat kutding….). Ik probeer stil te blijven staan, maar dat lukt natuurlijk niet goed. Er zit een klein beetje speelruimte in het touw, dus ik kan mijn linkerbeen nog tegen mijn rechterbeen houden. Een beetje als steun, waardoor ik het iets langer volhou. Mijn rechterbeen wordt moe van het erop staan, maar mijn linkerbeen ook van het omhoog houden… Ik mopper wat binnensmonds, probeer het vol te houden, maar het wordt zwaarder en zwaarder… Ik trek steeds harder aan de klem. De tranen staan in mijn ogen, ik wil me groothouden. Heb zelfs nog even het idee om gewoon mijn voet neer te zetten en daarmee de klem van mijn schaamlippen af te trekken. Maar het is me toch iets te gevoelig daar…
Als Meneer vindt dat ik (voor dat moment) genoeg heb geleden, haalt ie de klem van mijn schaamlippen af en even later kan ik mijn voet weer op de grond zetten. Maar veel tijd om bij te komen is er niet.
Hij pakt de rol folie erbij en pakt me volledig in. Een dildo vastgezet op mondhoogte zodat die constant in mijn mond zit. Ik begin acuut te kwijlen… Als de folie ook nog eens over mijn hoofd heen gaat, wordt het me teveel. Ik geef aan dat ik dat niet meer trek…😞 Ik hap naar adem, sta bijna te hyperventileren en wederom staan de tranen in mijn ogen. Bij mijn hoofd gaat het los, maar wel zo dat de dildo niet uit mijn mond kan, en de rest van de folie blijft gewoon zitten. Meneer probeert of ik zo kan blijven hangen, als mijn voeten omhoog gaan. Dat lukt helaas niet. Dus zet ie een krukje onder mijn knieën. Het krukje wiebelt alle kanten op en ik heb continu het idee dat ik eraf donder. Echt comfortabel is het niet… En mijn voetzolen zijn nu een prachtig doelwit geworden voor Meneer. Met een cane slaat ie, eerst nog voorzichtig, even aftasten, maar daarna flink wat harder op de onderkant van mijn voeten. Een snerpende pijn trekt er door mijn voeten, via mijn kut, die nat wordt, naar mijn hoofd die inmiddels steeds stiller is… Ik zak steeds verder weg, ondanks de pijn bij iedere caneslag. En dan is daar ineens het moment dat het genoeg is… Ik trek het niet meer… voel me wegzakken, tranen biggelen over mijn wangen inmiddels en Meneer vangt me op. Haalt het folie los en helpt me van het krukje. Ik zak op de grond in elkaar aan zijn voeten…
Als ik even later op de bank tegen Meneer aan lig en op de klok kijk, zie ik dat het iets meer dan een uurtje later is dan de vorige keer dat ik keek. En Meneer wrijft het er nog even in met de woorden “Ik zei toch dat ik je in een uurtje uit zou krijgen…”, met een grote grijns op zijn gezicht… 😁
Gekregen wat ik nodig heb, op de manier die Meneer wenst, de stilte in mijn hoofd, de connectie voelen en diep willen gaan voor mijn Meneer. Alles in 1… wat wil ik nog meer…
Ik ben altijd blij met je verhalen en ook beschrijft wat het met jouw doet bewondering daarvoor.
Dat sturen blijft een item maar daar werken we aan. Ik moet gewoon doen waar ik zin in heb met je. En jij geeft af en toe ” hints”
We bewandelen een mooie weg. En ben trots en heel blij met onze M/s