Eigenlijk geen flauw idee waar ik moet beginnen…. Zoveel gebeurd… Wat een mooie dag en super ervaring heb ik gehad!!! Vol liefde, warmte, trots en gelukkig kijk ik terug op een fantastische dag!
Het was eerst nog even onduidelijk waar we naar toe zouden gaan. Maar het werd gelukkig dan toch Try & Play. Voor mij wel zo fijn, want het zou het eerste feestje zijn samen met Meester en op deze locatie was ik in ieder geval al 1x geweest. De andere locatie zou ik helemaal niet kennen… Dus des te meer onzeker ik zou zijn. De kledingkeuze had ik al door gekregen en ook hoe laat ik me moest melden.
Na het opstaan nog even een rondje hardlopen en daarna douchen, mezelf verzorgen en omkleden. Tas met kleding enzo klaar zetten. En dan gewoon vergeten je boekje in de tas te stoppen…. Niet echt slim, want ik dacht er pas aan op de snelweg en toen was het te laat, gezien de file die aan de andere kant stond. Het was dus OF doorrijden en dan dus straf oplopen voor het vergeten van het boekje, OF terugrijden, file hebben en dan straf oplopen voor het te laat komen… Dus toch maar doorgereden….
Fijn om bij aankomst nu al wat mensen te kennen van vorige maand. Maar toch weer anders om er nu samen met Meester te zijn. Maar goed, omkleden! Nadat ik ben omgekleed krijg ik mijn polsboeien om, enkelboeien en zowaar doet Meester mij een speelcollar om… Ik krijg een brok in mijn keel, de tranen staan in mijn ogen, maar het moment is ook zo snel voorbij, dat ik te flabbergasted ben… Heb ik deze nu echt omgekregen…
We gaan naar de grote zaal, kletsen met wat mensen en drinken een drankje. Meester koopt nog een nieuwe zweep bij AJ Zwepen, die zal ik vast nog wel gaan voelen vandaag… Niet al te lang daarna zet Meester me bij een ring boven me hoofd, trekt mijn jurkje omhoog en begint me op te warmen met zwepen. En nadat ik beetje ben opgewarmd mag ik ook de bullwhip om mee heen voelen… WOW!!! Dit is toch wel even wat anders. Zo intens! Je voelt de zweep om je heen krullen, warm, liefdevol en dan ineens is daar het uiteinde, vlam, met een hele pittige, scherpe pijn!
Het opwarmertje wordt afgerond met wat kort gevinger om nog verder op te geilen en woorden waardoor Meester weer diep in mijn koppie gaat zitten, ik helemaal sta te trillen op mijn benen en het liefst wil klaarkomen. En dan is het over…. of ik maar even een drankje wilde gaan halen… Damn, potver…, niet nu…. Mijn knalrode kop en blos in mijn halsstreek verraden me natuurlijk zo. Ach wat kan mij het schelen! En wankelend op mijn hoge hakken begeef ik me naar de bar om drankjes te halen. Ik moest met het drankje van Meester op een bepaalde plek gaan staan wachten, tot hij bij me zou komen. En daar stond ik dan, alleen, wachtend met een drankje in mijn handen (eigen drankje had ik maar even weg gezet). F. zag me staan en kwam even een praatje met me maken. Ik ben haar nog dankbaar!
Niet veel later sta ik weer in de zaal, dit keer zonder jurkje aan en zit Meester weer in zijn goede bui. Ik dans af en toe flink op mijn hakken, de zwepen dalen op me neer, ik lach naar en vervloek Meester af en toe flink. Daag ‘m uit, kruip in mezelf, waarna ik er weer met een doffe klap van de stropdaszweep uitgehaald wordt… Het is eigenlijk een soort kat-en-muis-spelletje. Ik probeer een ritme te vinden, me over te geven, in mijn cocon te zakken, maar als ik dan beetje wegzak, haalt Meester me er weer uit, streelt me (gruwel…..) en komt even lief tegen me praten. En daarna haalt ie weer vol uit met de zwepen (geen idee welke allemaal, ik onthou het gewoon niet – weet alleen wel dat ik ook hier de bullwhip weer heb gevoeld).
En dan komt het moment dat ik op het punt sta om te gaan breken…. Maar ik wil niet, ik wil volhouden, voor Meester, dat ie trots is, ik kan het! En ik slik mijn tranen in, verbijt mijn pijn en kijk hem aan…
En hij weet genoeg. Slaat me nog een paar keer met de zwepen en geeft me dan de finaleklap…. En ik val op mijn knieën op de grond, breek en barst in tranen uit…. Hij helpt me naar het bed aan de kant, ik kruip in elkaar en tegen Meester aan en huil nog even verder. Eindelijk kan ik loslaten….!!
In zijn armen praten we, vertel ik hem hoe blij ik ben dat ik vandaag de speelcollar om heb. Dat het voor mij zo goed voelt. En dan zijn daar ineens de woorden dat het binnenkort toch maar eens tijd wordt voor een echte collar…. WTF!!! Ga ik ‘m dan toch echt krijgen?!?! Dit had ik zo niet verwacht, zo niet zien aankomen, en ik barst weer in janken uit…. LOL.
Weer een beetje bijgekomen, haal ik wat te drinken, kijken we naar andere spellen en ik geniet! Onze momenten zijn fijn samen in de eigen studio, en toch is dit nog intenser. Best vreemd met al die andere mensen om je heen. Maar het spel lijkt nog intenser te zijn. Misschien juist door de anderen om ons heen. Ik weet het niet, maakt ook niet uit. Het is fijn!
We gaan een hapje eten. Helaas dit keer niets voor mij in het warme gedeelte, dus ik moet het doen met salade en een broodje. Geeft niet, krijg toch niet veel door mijn keel, al heb ik wel honger. Ik mag aan tafel zitten… voelt wat ongemakkelijk, maar vooruit.
Wat later lopen we door de gangen van de club en vindt Meester het een leuk idee als ik de darkroom in stap. Nou niet echt een goed idee… Ik zie daar niets en vind het doodeng. Als ik nou zou weten hoe het er binnen uit ziet… Meester stapt naar binnen en neemt me mee. En als ie dan dichtbij komt, schrik ik me echt rot… LOL. Je had het moeten zien gebeuren, onee, dat kan natuurlijk niet…. Maar het was uiteindelijk ook wel grappig. Voor vandaag houdt Meester het bij alleen maar in mijn hoofd gaan zitten over wat er allemaal kan gebeuren in de verschillende kamertjes. Geen idee wanneer hij zijn woorden daadwerkelijk ten uitvoer gaat brengen… Ik wacht (on)geduldig af 😋
En weer mag ik mijn jurkje uittrekken en gaan staan. Maar nu niets om vast te houden, gewoon zo in de ruimte op mijn plek blijven staan. En dat valt best tegen. Iets vast kunnen houden, geeft ook echt houvast en extra kracht of zo. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Maar ik word niet echt opgewarmd (dat was ik eerder al…), dus Meester gaat meteen lekker vlot aan de slag. Man, die komen dan ook wel meteen ff binnen. Stap een paar keer uit de denkbeeldige cirkel. Wil het natuurlijk liever niet, maar kan ook niet blijven staan. En tuurlijk stap ik vrij snel weer die paar passen naar achteren, terug op mijn plek. Steun zoekend bij Meester die alleen maar naar mij kijkt en wacht tot ik weer klaarsta. Het zwepenspel is heftiger, pittiger, intenser. Gelukkig krijg ik toch een kleine stang aan de takel om me aan vast te houden. Voor mij ook prettiger, want zolang als ik die vasthoud, al is het maar met 1 hand, kan ik daarmee aangeven dat ik alleen maar een korte timeout wil en niet dat het moet stoppen. Dat ik even een adempauze nodig heb…
Maar Meester is nog niet met me klaar en nodigt E. uit om met hem mee te doen. En dus voel ik 2 bullwhips die om me heen draaien en hun uiteinden me raken. Eerst nog rustig en opbouwend, maar steeds harder, net wat venijniger, en ik voel de zwepen steeds meer. Ik stap weg en laat de stang los. Meester komt meteen naar me toe en ziet in mijn ogen dat ik al ergens anders ben. Maar ik wil nog niet “opgeven”, het is ook zo fijn. Het wrappen is echt een soort van omarming door de zwepen. Het voelt goed, vertrouwd, fijn, warm, thuiskomen… Dus ik probeer weer terug te keren en Meester vraagt nog aan me, of ik er echt weer ben.
Ik stap terug op mijn plek, pak de stang vast. Sta nu echter met mijn gezicht naar E. toe. Meester vraagt nog of ik het zeker weet dat ik zo wil staan, want E. is wel sadistischer dan hij is. En ik twijfel, weet niet of ik met mijn rug of gezicht naar E. wil staan. Draai me om, maar kan niet stilstaan en blijft wat draaien, waarop Meester aangeeft hoe ik moet gaan staan, met gezicht naar E. toe. Fijn, dan is dat duidelijk. En het wrappen begint weer. Opbouwend, maar harder, sneller, raker…. En dan komt wederom het moment dat ik breek… en weer zak ik op mijn knieën in elkaar en jank. Nu zo mogelijk nog wat harder dan eerder op de dag. Het is goed, ik mag loslaten. Ik word weer meegenomen naar het bed en kruip er weer op. Handdoek en dekentje over me heen en knus tegen Meester aan. Tranen biggelen over mijn wangen, maar ik voel me zo goed!
Overigens heb ik tijdens het terugrijden naar huis gehoord dat ook H. nog heeft deelgenomen aan dit spel en dat ik dus door 3 zwepen ben gewrapt!!! Man, het moet niet gekker worden. Dit had ik nog niet in mijn stoutste dromen voorgesteld. Thanks heren!!! Dikke knuffel! 😘
Als ik weer ben bijgekomen en terug aangekleed, sta ik te kijken terwijl Meester samen met E. nu F. onder handen gaan nemen. Ik sta toe te kijken en zie Meester genieten. Zo mooi om te zien. Ik moet echter nodig plassen en wil Meester niet storen in het spel, dus besluit ik om snel even naar toilet te gaan. Dit gaat toch nog wel even door. Als ik heb geplast, wil ik snel even een theetje halen. En terwijl ik daar ben, pak ik nog snel een toetje uit de koelkast en lepel die snel naar binnen, onderwijl een warme chocolademelk pakkend. Op dat moment komt er een koppel binnen. We raken in een leuk gesprek. Tot ineens Meester achter me staat met de woorden “waarom moet ik jou gaan zoeken…” en ik kan wel door de grond zakken. Hij heeft me natuurlijk gemist, maakte zich wellicht zorgen en ik sta hier een beetje gezellig te kletsen. Ik voel me rot, wil wegkijken, weglopen of nog beter, gewoon op de grond zakken. Meester kijkt me aan en vraagt het nog eens, ik probeer hakkelend een uitvlucht te zoeken dat ik hem niet wilde storen. Maar het werkt niet. Omdat ik me geen houding meer weet te geven, stap ik weg en ga om de hoek mijn zonden overdenken… Meester staat nog even te kletsen met het koppel en komt pas later naar me toe. Hij legt uit dat ie liever had gehad dat ik even had aangegeven dat ik wat wilde gaan drinken. En ik snap het ook wel. Hij kijkt natuurlijk op, ziet mij niet, gaat nog even door, kijkt weer waar ik ben, en ziet me dan nog steeds niet. En maakt zich dan natuurlijk zorgen. Damn, dit had ik echt beter kunnen doen… ik schaam me… Ook al zegt Meester dat het nu goed is.
Maar goed, het wordt tijd om terug naar huis te keren. Het begint al wat later te worden en we moeten nog een stukje rijden. Dus afscheid nemen van de bekenden en richting kleedkamers om om te kleden. Mijn jurkje uit, oja de boeien moeten nog af… Ik mag op het randje bij Meester gaan zitten. Enkelboeien gaan af, de polsboeien gaan af en dan ga ik toch maar even op mijn knieën zitten voor hem en hou mijn haren opzij… Oh wat voelt dit vervelend, koud en kil. Meester doet het rustig, geeft me de tijd en ik kruip nog even tegen hem aan, een aai over mijn bol.
In de spiegel bekijk ik het resultaat van de wrapsessies. Ik zal de marks met trots dragen…
In de auto keuvelen we nog gezellig over van alles en nog wat. Mijn verleden, seksuele preutsheid die ik zo graag los wil laten en de slet in me naar voren wil laten komen. Over wat Meester nog met van plan is. Dat ik op dit moment zeker niet op zoek wil naar een andere D, dat ik het meer dan goed heb bij Meester. Zeker nu er ook weer wat betreft feestjes meer mogelijk is. Ik uit nog heel voorzichtig mijn lichte frustratie over het feit dat ik niet eens ben klaargekomen vandaag. Waarop Meester doodleuk antwoordt dat dat ook helemaal niet nodig is…. Pfff, de laatste keer was al weer 1,5 week geleden…. En die was al extreem heftig omdat het ook daarvoor al weer 2 weken geleden was… Ja, het leven van een slavin die een verbod heeft op het met zichzelf spelen en klaarkomen, gaat niet over rozen… En Meester is daar behoorlijk streng in. Die vindt al die pleziertjes helemaal niet nodig… (ik denk er soms het mijne van, maar goed 😋).
Meester escorteert me nog even netjes naar mijn auto. En omdat ik door een opmerking van hem, me even omdraai en met mijn rug naar hem ga staan, krijg ik te horen dat ik pas over 2 dagen met mezelf mag spelen en mag klaarkomen… Damn…. nog 2 dagen wachten… En dat na zo’n enerverende geile dag. Thuis stuur ik snel een appje dat ik veilig ben aangekomen. Schiet nog even snel een foto van mijn marks en duik moe, maar heel voldaan mijn bedje. Zoals gebruikelijk word ik wel midden in de nacht een keer wakker. Zoveel te verwerken, dan word ik altijd een keer wakker en lig weer even alles terug te spelen in mijn gedachten.
Vandaag gaat het vrij goed met me. Ik ben rustig, kalm, wel mega geil, maar goed. Terwijl ik dit blogje schrijf kan ik alles weer herbeleven. Komt alles weer terug in mijn herinnering. Ik voel me fijn, beetje hoofdpijn, maar bovenal sereen. Het is goed, ik heb kunnen loslaten…!
Dank Meester voor deze fantastische dag! Ik heb al vele mooie ervaringen met u mogen meemaken, maar deze staat toch wel met stip op nummer 1!!! 🏆
En ik weet dat marks geen doel op zich zijn, maar ik zal ze met heel veel trots dragen de komende dagen!
