Waar ben ik….?
Je zult je wellicht afvragen waar toch mijn blogjes blijven? Heb ik geen afspraken meer met E.? Ga ik niet meer naar feestjes? Ja natuurlijk wel! Vandaag precies 7 maanden geleden mocht E. me voor het eerst meppen. Dat was een bijzondere ervaring (lees mijn blogje over die dag). Inmiddels dus 7 maanden verder, hebben we meerdere keren gespeeld, samen met S. uit eten geweest of naar de sauna, hebben ze samen de eerste dagen voor me gezorgd na mijn operatie. Ons contact is intensief, onze speeldates zo nog meer… En daar zit ‘m voor mij de crux. Ik merk dat ik moeite heb om mijn spelverslagen uit te werken. Niet alleen omdat er veel gebeurd (E. is soms zo creatief en de dagen zijn lang…), maar meer omdat het intens is, diepgaand, vernederend… Doen we dingen die anderen niet doen, nee hoor, totaal niet. Is het allemaal zo extreem,…
Benchopdracht
Eerder deze week had Meester al aangegeven dat het weer eens tijd werd voor een benchbezoekje. Ik had volgens hem toch veel te veel vrije tijd… Op donderdag krijg ik dan te horen dat ik die avond maar eens voor een uurtje de bench in mag. En om op te starten mag ik er dan 1,5 uur in (euh, dat is toch geen opstarten meer, dat is bijna de max tijd die ik tot nu in de bench heb doorgebracht…). Speeltje mee… Door het bezoek aan Mystique kan ik die avond natuurlijk niet de benchopdracht doen, dus die schuift door naar vrijdag. Gelukkig niets in mijn planning staan. Dus zo tegen half 8 maak ik me klaar. De bench had ik eerder al opgezet, dus nu alleen kleren uit, boeien aan, speeltje pakken (ik neem mijn Satisfyer mee) en dan kruip ik de bench in. Ik zet een timer voor…
Eerste keer in de bench…
Gisteren aan het eind van de middag had ik Meester om toestemming gevraagd om met mezelf te mogen spelen (met speeltje, en te mogen klaarkomen). Helaas kwam er geen reactie, sterker, hij las het hele bericht niet eens… Op een of andere manier frustreerde mij dat enorm. Had het al wat “laat” gevraagd, en door het uitblijven van een reactie, liep bij mij de geilheid alleen maar op. Ook al ging ik een uur in het park wandelen, het werd niet minder. Dus ging ik zwaar gefrustreerd naar bed. Sliep onrustig en in de ochtend werd ik mega geil wakker… Nou dat zou wat worden vandaag. Vanochtend stuurde ik een appje naar Meester dat zijn antwoord op mijn verzoek helder was…. Door zijn geen-reactie, wist ik dat er geen pleziertjes voor mij in zouden zitten. Ik wenste hem een fijne zondag en ging op pad voor een motorrit. Begin van…
Kriebels in mijn buik
“Goedemorgen Meester, fijne dag vandaag. 😘“ “Goede morgen mijn speeltje. Jij ook. X” “Dank u Meester!” Zo begon de dag gisteren….. Na het lezen van de reactie van Meester, zat ik met een mega kriebel in mijn onderbuik. BAM, die was binnen gekomen….. Waarom, hoezo dan, wat is er nu zo anders, dan de andere goedemorgens die Hij me wenst. En al snel wist ik het…. Het was het gebruik van de woorden “mijn speeltje”. Nu ik ze zo intyp, gebeurt er weer hetzelfde. Kriebels in mijn buik, een gedwee gevoel bekruipt me, ik wil het liefst nu in de humble-positie gaan zitten.Het voelt fijn om “mijn speeltje” genoemd te worden. Ik ben immers van mijn Meester en Hij mag met mij doen, wat Hem goed dunkt. Ik word gereduceerd tot “een ding”. Niet nadenken, gewoon doen wat me opgedragen wordt…. En als Meester vindt dat ik mezelf moet showen,…