Overleven of verzuipen…
5 weken geleden werd ik voor mijn gevoel in een wildwaterbaan of wilde rivier gegooid (zo eentje waar ze officiële kajak/kanowedstrijden op houden). Zonder reddingsboei, zwembandjes of überhaupt een zwemdiploma op zak. Wat voelde ik me ontredderd, alleen en verloren. En wat had ik een moeite om mijn kop boven water te houden. Meerdere keren ging ik kneiterhard koppie onder, hoestend en proestend van het water dat ik ingeslikt had. Nu 5 weken verder voel ik heel erge boosheid. Het andere uiterste. Boos op de stilte, boos op het er niet voor mij zijn, gewoon boos op alles. Maar het is ok. Ik mag dit voelen. Want dit heb ik niet verdiend… Maar ik sta ook weer op de kant. Nog wel druipend van het water, nog nahijgend van de zware strijd om op de kant te klimmen. Als een verzopen kat… Maar ik heb het gefikst, het is me…