VSSM meeting Nijmegen

Hoe heb ik afgelopen zaterdag ervaren? Mijn eerste stappen in de bdsm-wereld, mijn bezoek aan de VSSM bijeenkomst in Nijmegen.

Ik had met A. afgesproken bij de McDonalds in Tiel. Ik moet even eerlijk bekennen dat ik even schrok toen ik A. voor het eerst zag. Ik had niet de indruk dat hij een dominant kan zijn. Door de eerdere mailwisselingen en chatgesprekken had ik me een bepaalde voorstelling gemaakt. En die bleek niet helemaal te kloppen, maar goed. Even wat zitten kletsen en een klein beetje gegeten bij de Mac. Kon nauwelijks een hap door mijn keel krijgen. Ik had recentelijk een beginners sublijst ingevuld. Gewoon om eens te zien wat het is en om te bespreken. Want ik vind het nog best moeilijk om zoiets in te vullen. Die hebben we ook nog even doorgenomen.

Ik had vooraf met mijn stoere gedrag nog gevraagd aan A. of er een mogelijkheid zou zijn om te spelen voor mij, mocht ik daar op de avond zin in hebben en A. had daar bevestigend op geantwoord. Nu achteraf zeg ik, dat had hij nooit moeten toezeggen en me gewoon moeten zeggen dat dat niet slim is op een eerste avond. Overigens is me dat in Nijmegen ook diverse keren gezegd. Eerst gewoon lekker een paar keer komen kijken en dan eens zien of je wilt spelen.

We rijden van Tiel naar Nijmegen. En ik begin toch wel wat kriebels te krijgen. Aldaar worden we hartelijk welkom geheten door 1 van de coördinatoren die ons binnenlaat.
A. geeft aan dat ik graag even een rondleiding wil. De coördinator geeft aan dat dat geregeld gaat worden. Onderwijl lopen wij naar boven om onze jas op te hangen.

K. leidt ons rond. Laat mij de nursingkamer zien (euh, hier kan ik me nog echt geen voorstelling bij maken……, sterker nog, ik voel me er totaal niet prettig), en de andere speelruimte, waar o.a. een Andreaskruis in staat. Sorry, voor de andere attributen waren ook namen, maar die kan ik me echt niet meer herinneren. Natuurlijk hangen er kettingen, liggen er zwepen en staan er flesjes desinfectiemiddel. Het zo allemaal in het echt te zien is toch even iets anders dan op foto’s. En natuurlijk kan ik me bij alles wel een voorstelling maken. Een weeïg onderbuikgevoel komt dan ook steeds meer opzetten.

Weer terug in het cafégedeelte krijg ik een kopje thee aangeboden van K. en blijft ze even bij ons kletsen. Maar ze moet al snel de deur weer open doen en laat ons even alleen. Een paar heren die aan de bar zitten, schuiven bij ons aan de tafel aan. Op de hoek van de bar zie ik een stel zitten. De vrouw is duidelijk de sub, want ze draagt een collar. Maar ze staan gewoon gezellig te kletsen en te lachen, totdat zij ineens kronkelend van de pijn op de grond knielt. Oeps, dat was even slikken. Werd er op deze manier toch wel ineens mee geconfronteerd. Het rommelde meteen in mijn onderbuik. Maar hoe en wat kon ik nog niet plaatsen. Ik probeer weer in gesprek te raken met de heren en niet te kijken naar het stel aan de bar, waar mijn ogen toch steeds naar toegetrokken worden.

Er komen wat dames binnen en die komen gezellig bij ons aan de tafel staan. Ik word geïntroduceerd aan een van hen, en die begint wat grapjes te maken. Vraag me niet wat ze verder heeft gezegd, want ik kan het echt niet meer herhalen. Ik weet alleen dat ik mega rood werd, een blos op mijn wangen, maar ook een enorme blos op mijn borstkast. Verder voel ik een onrustig gevoel in mijn onderbuik ontstaan, die doorzakt en daar een warm gevoel achterlaat. Wow, wat overkomt me nu. Dit voelt niet goed, maar eigenlijk toch ook weer wel. Ik weet het niet meer. Hou op, nee ga door. Grrr, de knopen in mijn buik worden steeds erger. Ontspannen is er voor mij niet meer bij. Ik schrik teveel van alle emoties die dit bij me oproept. Gelukkig heeft de betreffende dame snel door dat ze me teveel raakt en ze houdt er dan ook snel mee op.

K. komt gedurende de avond diverse keren bij me kijken en vragen hoe het met me gaat. Wat een heerlijke meid is dat toch. Wat een warm welkom.
Ik kijk wat bij de tafel waar zelf spullen gemaakt worden. Een meisje is bezig met een onwijs mooi leren corset. Echt super. Een ander stel is ook bezig. Als ik vraag wat ze aan het maken zijn, reageert zij: een mooie prik-bh voor mij. Euh, slik, ja tuurlijk.

Ik heb diverse gesprekken, onder andere met een van de andere coördinatoren R., wiens website ik ook al bijna heb doorgespit naar meer info. Verder met zijn vriendin, die eerst niets van bdsm moest weten en nu openlijk zat te vertellen hoe fijn het is om je een klein meisje te voelen en dat er even voor jou gedacht wordt. Ook praat ik nog met de dame die me eerder deze avond zo dominant aansprak. Zij legde uit dat ze t.o.v. mannen eigenlijk sub is, maar t.o.v. vrouwen duidelijk dominant. Ze houdt van plagen en dat deed ze even tegen mij. Even kijken wat voor vlees er in de kuip zat. Uiteraard had ze meteen door dat ik nog niet veel kon hebben en daarom stopte ze ook meteen. Gelukkig kunnen we nu even gewoon praten. Ze loopt met me mee naar wat zwepen die Cathy van de WAC heeft meegenomen. En ze laat me voelen hoe zacht deze exemplaren zijn. Ze slaat zachtjes op mijn hand om te voelen hoe dat is. Mmmm, dat valt wel heel erg mee. En doet absoluut geen pijn. Maar, zegt ze erbij, door een andere techniek, kan je hier heel hard mee slaan. Op de vraag of ik dat ook wil voelen, zeg ik ja. Kan het me nog niet echt voorstellen en ik weet dat mijn pijngrens vrij hoog is. Ik steek mijn hand weer uit en zij vraagt nog een keer of ik het zeker weet. Op mijn bevestigende reactie haalt ze uit en slaat nu een heel stuk harder met exact dezelfde zweep op mijn hand. Auw, fuck, dit doet zeer en had ik echt niet verwacht. Al helemaal niet de siddering die er verder door mijn lijf loopt en naar beneden zakt…… Ze ziet waarschijnlijk meteen mijn blos op mijn wangen verschijnen, maar zegt daar verder niets op. Ze houdt het even alleen bij de pijn die dezelfde zweep met een andere techniek dus kan veroorzaken. Ook laat ze me aan bondagetouw voelen en legt me uit dat je het beste katoenen touw kan gebruiken, omdat je anders schurende, brandende plekken kan krijgen. Bij katoen gebeurt dat kennelijk niet. En in mijn hoofd zie ik mezelf al in een bondage staan…

De knopen die in mijn buik zitten, zijn er de hele avond niet meer uitgegaan. En om 12 uur vind ik het dan ook echt tijd genoeg om naar huis te gaan. Het is me allemaal genoeg. Ik weet niet goed meer wat ik met mijn emoties moet doen. Kan er niet over praten, krijg het niet onder woorden.

Van Tiel naar Nijmegen geeft A. ook aan dat ik zelf maar moet aangeven of ik wil praten. En ik zeg hem dat ik het allemaal moet laten bezinken. Hij geeft aan dat het goed is als ik het van me af schrijf. En ook dat moet ik even verwerken. Ja misschien, ik weet het nog niet, ik weet ook niet of ik dit ergens wil plaatsen of met iemand wil delen an sich. Ik weet het allemaal niet meer zo goed.

De weg van Tiel naar huis is zwaar. O.a. omdat er in eerste instantie veel sneeuw op de weg ligt, en later krijg ik nog grote regenbuien. Maar ook, omdat er zoveel door mijn hoofd spookt, dat ik het maar niet rustig kan krijgen. Maar ik kan het ook niet onder woorden brengen, dus ook al zou ik kunnen praten met iemand (al is dit tijdstip niet meer geschikt om iemand te bellen), ik zou niet weten wat ik moet zeggen.

Thuis val ik moe op mijn bed en probeer te slapen. Op zich slaap ik redelijk (kan ook niet anders als je zo moe bent) en als ik 5 uur later wakker wordt, zijn de knopen in mijn buik gelukkig bijna weg. Ik pak mijn laptop op bed en zet wat muziek op. Bij de muziek van Craig Armstrong gebeurt dan eindelijk wat ik even echt nodig heb. Ik lig een partij flink te janken en laat al mijn emoties los. Eindelijk komen ze echt los en durf ik me te laten gaan. Het is niet dat ik moet huilen van verdriet, maar meer om alles los te laten. Het is goed…… Ik voel me daarna een stuk beter. Pfff, dat lucht op.

De zondag verloopt verder heerlijk. Ik heb een leuke date, ja vraag me niet waar ik die nu ineens heb opgedaan. Had het niet verwacht of gehoopt. Ja hij heeft ervaring in bdsm. Maar we willen eerst gewoon lekker ontdekken of we elkaar leuk vinden. De klik is er in ieder geval. Doe dit er ook nog maar bij, heb al voldoende kriebels in mijn buik, dus kunnen deze er ook nog wel bij…… Het was super gezellig. Geluncht en gewandeld in Rotterdam. En een nieuwe afspraak in het vooruitzicht……