15 jaar lang stond het op mijn No Go lijstje. Een harde Nee 🚫. Ondanks mijn tatoeages, piercings en 30 jaar bloeddonor zijn, ben ik als de dood voor naaldjes. Te spannend, te eng, nope, nope, nope. Begin dit jaar samen met E. het op de wishlist voor 2025 gezet. Ik vertrouwde hem volledig en onder zijn leiding en in zijn handen zou ik mijn eerste stapjes wel willen zetten. Dan komt de breuk en door mijn wishlist zet ik grote woorden “Canceled”, want dit zijn geen dingen die ik zomaar met iemand anders wil gaan doen. Of een volgende D die denkt dit even op te kunnen pakken… Daar is vertrouwen en een band voor nodig.
Toch bleef het bij me kriebelen. Ik had het aangedurfd om het op de wishlist te zetten. Waarom dan niet de volgende stap zetten met iemand die ik ook vertrouw. En dus toch de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of AH een keer in alle rust thuis een naaldje📍wilde proberen bij me. Daar zei hij natuurlijk geen nee tegen. En ik weet dat ik in uitstekende handen ben bij hem. Hij heeft inmiddels veel mensen geleerd hoe ze moeten prikken. Hij weet wat hij doet. Hij is goed in kleine duwtjes geven, maar zal een echte grens altijd respecteren. Maar die moet dan wel duidelijk aangegeven worden…
Wat vond ik het spannend!!!! Samen met Boeikito (het aapje met boeien – dus omgedoopt tot Boeikito ipv Bokito) in mijn armen ben ik mijn angsten aangegaan. Eerst hele grote twijfel. Ik durf het niet, durf niet eens naar de naaldjes te kijken. AH haalt een kleintje uit de verpakking en laat zien dat hij die in zijn eigen been zet. Ja leuk, maar niet in die van mij…
Ga ik dit echt aan. Uiteindelijk een klein prikje en staat er een naaldje in mijn been. WTF…. Het is het kleinste, dunste naaldje in zijn assortiment. En toch… brrrrr…
AH zegt me te gaan liggen… Nee ik durf het niet… Maar ik stap ook niet van de massagetafel af. Daarmee eigenlijk aangevend, dat ik wel wil, maar ik vind het echt retespannend. Ik ga liggen, Boeikito🐒 in mijn armen, een snotterlapje voor mijn tranen. En daar gaat het eerste naaldje mijn been in. De naald prikt door mijn huid (ik voel het, maar het is niet mega pijnlijk), dan gaat ie een stukje onder mijn huid en dan moet ie natuurlijk weer naar buiten. Auw, dat voel ik wel. Ik zeg nu auw, maar was het echt zo pijnlijk? Nee, niet zoals een bullwhip om mij heen wrapt, en toch, maar toch…
Ik durf niet te kijken. AH glijdt met zijn vingers over mijn huid. Ik voel zijn vinger, maar ben bang dat hij het naaldje raakt en dat er dan iets ergs gebeurt. Uiteindelijk durf ik te kijken en met mijn eigen vinger over de huid te wrijven waar het naaldje onder de huid zit. Heel vreemd… Je voelt het harde stukje staal onder de huid als een klein bobbeltje.
Nummer 2 en 3 volgen. Niet snel, maar in alle rust, iedere keer de tijd nemend dat ik weer rustig ben. Dat ik de volgende stap durf te zetten. Op mijn tempo, geen gehaast. Deze gaan goed.
En dan komt nummer 4. Ik voel de naald weer mijn huid ingaan en onder mijn huid doorgaan, maar dan moet ie er weer uit en dit keer doet het zeer… AUW! Fuck, dit is niet fijn! En de tranen vloeien rijkelijk. Hier ben ik zo bang voor, dit is felle, hele scherpe pijn en niet fijn! Maar het naaldje zit en er zitten nu 4 naaldjes op een rijtje in mijn been.
Uithuilen, bijkomen, weer op adem komen, en dan durf ik te kijken wat ik gewoon toch maar even gedaan heb! Er zitten gewoon fucking 4 naaldjes in mijn been!!!! En ik ben ook wel heel erg trots op mezelf! En weer biggelen er een paar tranen over mijn wangen.
Nu komt het moment dat de naaldjes er weer uit moeten. Het voelt niet heel prettig meer en deze 4 zijn genoeg voor nu. Ik durf weer niet te kijken als AH er 3 uit mijn been haalt. Het voelt weer heel raar. Maar ik ben blij dat ze eruit zijn. Totdat AH zegt dat ik de laatste zelf moet doen. Nee joh, doe niet zo gek, die ga ik niet uit mijn eigen been halen… Maar ook hier kost het even wat tijd, voordat heel voorzichtig mijn hand richting het naaldje gaat en ik ‘m heel rustig uit mijn been haal. Damn, wat ben ik mega super fucking trots op mezelf!!! De druppeltjes bloed ontstaan op mijn huid. Even wegdeppen met een tissue. Bij 1 naaldje is er een adertje geraakt en daar ontstaat een klein blauw plekje onder de huid. Net als dat ik wel eens had bij het bloedgeven als donor. Ik krijg een box van AH en een grote grijns op zijn gezicht. I did it!!!
Alhoewel… Er hebben wat traantjes gevloeid. Van angst, van pijn, van opluchting, van trots, gewoon van alles…. Dankjewel Han dat je met je vertrouwen, je rust, je grapjes, je afleidingsmanoeuvres en toch een heel voorzichtig duwen, mij over de angst drempel hebt geholpen! Ik weet nog steeds niet wat ik ervan moet vinden, maar ik heb het toch maar gewoon “even” gedaan! Zo ontzettend mega trots op mezelf!!!!! 💪🏼
AH zegt me nu maar op mijn buik te gaan liggen… Euh je gaat toch niet nog meer naaldjes doen en zeker niet op mijn rug hoor… Maar goed, ik draai me keurig netjes om en eigenlijk voordat ik er erg in heb, zitten er 20 naaldjes in mijn rechterbil. Ja af en toe voelde ik een speldenprik van het naaldje dat mijn bil in gaat. Ik schrik er af en toe van. Volgens AH ben ik aan het zogenaamde show-miepen. Ofwel miepen om het miepen, maar er is eigenlijk niets aan de hand. Maar goed, dit ben ik gewoon.
Hij laat me de foto’s zien die hij van mijn bil heeft gemaakt. Heel voorzichtig durf ik te voelen aan de 20 plastic dopjes die nu op mijn bil zitten. Raar idee dat er nu 20 naaldjes in mijn bil staan.
AH wil ze er in 1x uithalen, dus alle 20 tegelijk… Is ie wel wijs of zo, hij maakt het echt steeds gekker. Nee, doe maar gewoon 1 voor 1 eruit halen. Maar AH doet gewoon waar ie zelf zin in heeft en ineens trekt ie in 1x alle 20 naaldjes tegelijk uit mijn bil!!!
Ik ben trots op mezelf, heb gewoon toch iets van mijn wishlist voor 2025 gedaan! Deze kan ik afvinken. Of ik het vaker wil doen, dat weet ik nog niet. Ben er nog niet over uit of ik dit daadwerkelijk wel echt leuk vond. Of lekker of geil of wat dan ook. Het is een fucking mindfuck! Dat wel. Doet het extreem zeer, nee absoluut niet, maar een naaldje in / onder je huid steken, gewoon voor fun, zonder functioneel doel… Ik weet het nog niet…
