Afgelopen vrijdag bezocht ik The Art of the Ultimate Whip bij Ultimate Dream. Na het welkomstwoord door R. en n. werd er al snel gespeeld in The Playground. Ik besloot even te kijken bij LM (ofwel Lekkere Man), die zijn eerste introductie met zwepen kreeg. Leuk om te zien hoe enthousiast iemand wordt, maar ook dat het nog niet zo gemakkelijk is om dingen te raken en dan ook nog eens met de juiste intentie.
Later doken LM en ik samen een kamertje in voor ons eigen “spelplezier”. Had recentelijk wat tips en trucs gekregen hoe ik een “piemelmassage” kon geven, dus die heb ik even uitgeprobeerd. Viel kennelijk wel in de smaak heb ik begrepen… 😜Het was intens en heerlijk, fijn om zo lekker met elkaar bezig te zijn… En heel bijzonder! Een kleddernat bed… 2 mensen die van elkaar hebben genoten! Ik voelde me fantastisch!
Het is dat je met je stukje meloen precies op het juiste moment kwam R., maar anders…
Na een drankje wisselen R. en n. veelbetekenende blikken met elkaar en met mij. Het is duidelijk dat er een zwepenspel met mij aankomt. Nog wat gezeur over het wel of niet aan hebben van mijn string… Prima, ga ik toch helemaal naakt in het midden van de zaal staan… Geen probleem hoor!
n. begint voorzichtig met opwarmen, maar niet veel later komt ook R. erbij. De slagenregen is heftig, maar oh wat is het ook weer fijn. Mijn lijf is echter door de uren daarvoor met LM nog extra gevoelig, waardoor het voelt alsof ik veel minder aankan dan normaal.
Maar het is zo’n voorrecht om voor de zwepen van R. en n. te mogen staan. Tuurlijk sta ik soms te vloeken en te grommen van de pijn, het blijft een bijzonder cadeau om die aandacht en energie te mogen ontvangen.
Ik merk dat ik aan mijn tax begin te raken en probeer een soort van te onderhandelen over hoe we zullen gaan eindigen. Met gewoon een simpele 10 laatste, kom ik niet mee weg. Dus worden het 2 rondes van 20 slagen, waarbij de eerste ronde van 20 afwisselend door R. en n. gedaan zullen worden. De tweede ronde zijn er dan 20 van R. alleen… 😱
Het aftellen kan beginnen. En man wat blijft dat toch lastig, terugtellen… Eerst de slag incasseren, en dan nog moeten nadenken over waar ik ook al weer was gebleven… *@#$%^& 🤬
De laatste zes slagen van de eerste afsluitende ronde van twintig… Ik wil zo graag die twintig afronden. Maar ik sta te trillen op mijn benen, de tranen prikken in mijn ogen. Ik kan gewoon niet meer. R. komt naar me toe, pakt me vast, kijkt me aan en zegt dat het genoeg is. Ik breek… Het voelt zo dubbel: alsof ik gefaald heb, maar ook als een enorme opluchting. Want als hij zegt dat het genoeg is, dan weet ik: het is oké. Het is goed zo.
En de lieve woorden die ik later nog kreeg… Ze laten me stralen!!! Dankjewel R.! 🤩
Onder een dekentje even bijkomen, knuffels van n., even wat drinken. De meeste mensen gaan naar huis en ik neem afscheid van een aantal. Rustig aan kom ik weer tot leven en begin ik weer te landen.
In de auto terug naar huis, zit ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ondanks dat ik nu alleen naar huis moet rijden, vind ik dat niet erg.
De komende weken kan ik nagenieten, de herinneringen laten bezinken en elke dag mijn wonden verzorgen. En bovenal: wederom met een warm gevoel terugdenken aan deze prachtige avond!
