Of het geloof in iemand totaal kwijt raken.
ver·trou·wen
het
1· het geloof in, het bouwen op iemands trouw
2· (politiek) de tot uiting gebrachte overtuiging van de volksvertegenwoordiging dat het regeringsbeleid met haar inzichten overeenstemt
3 · (overtuiging van) betrouwbaarheid
Het is zo’n simpel woord, maar het heeft zoveel betekenis. Ik ben helaas soms wat naief. Ik heb een te groot vertrouwen in de andere mens. Dat komt omdat ik zelf heel open en eerlijk ben en ik ga er daardoor vanuit dat anderen precies zo denken en handelen. Helaas, zo is het niet altijd.
Zoals eerder gemeld zou ik aankomende dinsdag een spelcontact hebben met J. Gisteren zat ik in een chat met een goede bdsm-vriendin. Zij was uiteraard heel blij voor me. Ze vroeg echter wel of ik toevallig al met anderen uit de bdsm-wereld over J. had gesproken. Wist ik zeker dat hij te vertrouwen was. Had ik misschien met een ex-sub van hem gesproken. Ik antwoordde negatief, maar gaf wel aan dat ik het nodige van zijn privé gegevens had. Dus het zou toch wel goed zijn. Ik weet waar hij woont, wat hij doet voor zijn beroep etc. Ze was wat sceptisch en vond het eigenlijk ook wel wat risicovol dat ik meteen bij hem thuis had afgesproken.
Omdat ik nog steeds het volste vertrouwen in J. had, heb ik hem gewoon een mail gestuurd met de vraag of hij een naam van een sub kon doorgeven waar ik contact mee zou mogen opnemen. Zijn reactie was dat hij het niet zag zitten om ex-subs hier bij te betrekken. Hij wilde die er niet mee lastig vallen. Het was tenslotte toch een kwestie van vertrouwen. Ik wist toch alles van hem. Hij zou toch wel gek zijn iets te doen wat ik niet wilde of zo? Waar was ik bang voor? Dat hij me zou opsluiten of zo? Dingen doen die ik niet wilde?
Niet helemaal de reactie die ik had verwacht moet ik eerlijkheidshalve toegeven. Even later kwam J. online in MSN en hebben we er nog even over gesproken. En ik accepteerde zijn uitleg. Ik vertrouwde hem tenslotte.
Toch stuurde ik zijn reactie via mail naar 2 mensen die ik ken binnen de bdsm-wereld. Van wie ik weet dat ze het allerbeste met me voor hebben, voor wie ik door het vuur zou gaan als het nodig mocht zijn. Die mij koesteren omdat ik mezelf ben.
Hun reactie was echter niet positief. Ze vonden het toch ietwat verdacht en raadde me met klem aan om toch wat voorzichtiger te zijn. Toch te kijken of ik misschien wat meer te weten kon komen. Op een andere manier een check kon doen. Ik geef tenslotte mijzelf compleet over aan de handen/ideeën/grillen/wensen van een dominant. Wat als ik nou straks in de boeien sta, niets meer kan doen en hij gaat een grens over en luistert niet naar mijn stopwoord. Dan is het te laat, dan is er geen weg meer terug. Natuurlijk kan ik nadien aangifte doen, kan ik hem zwartmaken in zijn beroep of wat dan ook. Maar dat neemt de schade die mij op dat moment is toegedaan niet meer weg.
Ja maar, waren nog mijn woorden. Ik heb hem toch gezien, we hebben onwijs leuk email contact, sturen leuke sms-jes, hebben gezellige gesprekken in MSN. Zou iemand zoveel tijd steken om het daarna compleet te verkloten……
Ja was het antwoord van beide personen. We kennen helaas de verhalen uit deze wereld. En vooral beginnende subs zijn hier de dupe van. Juist omdat ze de verhalen nog niet kennen en omdat ze nog niet veel ervaring hebben. Juist omdat ze nog zo goed van vertrouwen zijn.
Bij thuiskomst tref ik een mail in mijn inbox met de vraag of ik het durf om die avond een kop koffie te komen drinken bij hem thuis zonder dat er ook maar iets bdsm-achtigs gebeurt. Het maximale is een zoen, verder niets. Meer vertrouwen kan hij me niet bieden. En dan knapt er even iets in me. Waarom moet ik compleet investeren, waarom komt hij me niet halverwege tegemoet? Mijn vraag is toch niet zo vreemd?
Dus stuur ik hem een mail terug met de vraag of hij 1 naam van 1 sub aan mij durft te geven. De email wisseling die daarop volgt zal ik jullie onthouden. De mailtjes stromen binnen, niet altijd even aardige mailtjes. Maar zeker mailtjes die geen respect meer tonen voor mijn gevoel. Die mij proberen te manipuleren. Die mij doen denken dat ik gek ben, dat ik degene ben die niet te vertrouwen is. En hoe meer mailtjes er komen, hoe meer ik in mijn schulp kruip, hoe meer ik mezelf de schuld geef. Maar ook hoe angstiger en banger ik word. De mailtjes zijn duidelijk, hij laat het er niet bij zitten…… Er worden overdreven veel uitroeptekens en hoofdletters gebruikt, wat overeen komt met schreeuwen. Ik heb pijn, ik ga kapot. De telefoon rinkelt om de haverklap, maar ik neem niet aan. De voicemail berichten zijn helaas ook niet zo vriendelijk meer.
Ik praat er nog over met een 3e persoon. En ook hij steunt me in mijn keuze die ik inmiddels heb gemaakt. Ik ga hier niet meer op in.
Ik zet mijn telefoon uit, klap de laptop dicht en huil mezelf in slaap. Gelukkig kan ik nog vrij goed slapen gedurende de nacht, alleen als ik opsta is de hele situatie wel het eerste waar ik aan denk. Als ik mijn laptop open klap en mijn mail bekijk, zie ik dat ik nog diverse mailtjes heb gekregen en nu ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik heb 1 simpele vraag gesteld. En daar is een beerput door opengetrokken. Als 1 zo’n simpele vraag al tot zulke heftige, emotioneel zwaar beladen reacties leidt, dan wil ik niet weten wat er gebeurt als ik een keer het stopwoord moet gebruiken. En dan ga ik nog steeds uit van het goede in deze persoon en dat hij niet in gedachten had om ergere dingen uit te voeren…… Ik wil er niet eens aan denken……
Mijn vertrouwen is geschaad. Dit zal zijn plekje moeten krijgen. Ik was kinderlijk naief en heb geloofd in mooie woorden. Mijn antenne om dit soort signalen zelf op te pikken moet ik nog meer ontwikkelen. Gelukkig heb ik nu de fantastische steun gehad van K., G. en E. En ik wil hen dan ook mega bedanken voor het feit dat zij er voor mij waren/zijn.
Eén ding is mij heel erg bijgebleven uit de mailwisseling en dat is het mailtje waar deze tekst in voor komt: “Ooit kom je er achter dat je ongelijk had, helaas heb je dan niet meer het lef mij te mailen, story of my life. Ik heb dit al zo vaak meegemaakt namelijk.”
En met dat in mijn achterhoofd houdend, weet ik dat ik echt de juiste keuze heb gemaakt. Ik heb mezelf behoed voor erger……