En had een glimlach op haar gezicht
Al vaker had ik gelezen over hoe subs vol trots naar de striemen op hun billen kunnen kijken na een spanking. Ik kon me daar zo weinig bij voorstellen.
Maar nu weet ik wel beter……
Ik zat gisteren in de chat E. al wat uit te dagen. Was blij dat we hadden afgesproken voor ‘s avonds en ik keek er naar uit om hem weer te zien. Het was tenslotte al ruim 1,5 week geleden. De vorige keer was erg gezellig. E. had lekker gekookt voor me, we hadden een gezellige avond gehad waarbij we leuk hadden zitten kletsen en waarbij ik tijdens het zoenen extreem getriggerd werd. Het is nog zo dubbel voor me. Ik word in mijn tong of oor gebeten, voel in eerste instantie verzet opkomen, maar voel me ook vrij snel daarna wat wegzakken, gedwee worden, rustig en ik krijg een warm gevoel in mijn buik. Ik vind het lekker…… En het mooie van alles is, dat ik merk dat ik zelf weer wat vrijer reageer. Ben normaal vrij timide en terughoudend, maar wil me nu vol overgave storten in het zoenen.
Maar goed, ik ben natuurlijk voornamelijk benieuwd of het gewoon weer een gezellige avond wordt. Vinden we elkaar nog steeds leuk. Hebben we elkaar wat te vertellen.
Ik rij rechtstreeks vanuit mijn werk naar E. toe. Als hij de deur opendoet, zie ik een grote grijns. Gelukkig, hij vindt het ook leuk om mij weer te zien. Ik plof in eerste instantie een beetje uitgeput op de bank, drink een glaasje wijn en daarna gaat E. met het eten beginnen. Onderwijl kan ik mijn aandrang om hem te knuffelen niet echt bedwingen. Dus loop ik in de weg, daag hem uit en probeer hem af te leiden. E. tuint er niet echt in……
Maar later krijg ik het uiteraard wel op mijn bordje. E. had ‘s middags in de chat al laten vallen dat ie in mijn billen zou bijten, als ik bleef doorgaan. Tuurlijk hoopte ik er wel een beetje op, maar van de andere kant had ik niet verwacht dat hij het ook daadwerkelijk zou doen. Auw, dat doet echt zeer, ik vind het niet leuk……, maar toch reageert mijn lichaam er anders op. Mijn hoofd zegt dat het zeer doet en wil mijn lichaam dwingen om te gaan verzetten, maar mijn lichaam reageert al vanuit zichzelf. E. vraagt aan me of ik het lekker vind, maar meer dan een kreun krijg ik er niet uit. Ik durf niet te bekennen dat het fijn is. Heb schroom om het zo open toe te geven. Maar van de andere kant is het af te lezen aan hoe mijn lichaam reageert. En uiteindelijk meerdere keren op dezelfde plek gebeten worden, leidt tot een nog heviger reactie.
Vanochtend na het douchen stond ik voor de spiegel en draaide me een klein beetje om. Ik kon het kleine blauwe plekje op mijn rechterbil zien zitten. Het is niet groot, maar ik kijk er vol trots naar. Streel het voorzichtig. Voel dat het nog licht gevoelig is. Had niet verwacht dat ik hier zo op zou reageren. Ben blij, trots, voel me goed…… Ook al voel ik de licht gevoelige plek nu nog, nu ik gewoon op een stoel zit. Vandaag gaat de grote glimlach niet meer van mijn gezicht……