Het is goed zo…
Pfff, waar moet ik beginnen… Zaterdagavond ineens het berichtje dat ik de volgende dag verwacht werd… Op mijn vraag of er wensen waren (wat betreft kledingvoorschrift), kreeg ik terug dat ik weet dat Meester van “kantoortutjes” houdt, dus dat ik daar mijn voordeel mee kon doen…. Grrrr…. Ik heb er een hekel aan, omdat hij daarmee mijn preutsheid extra benadrukt, terwijl ik die wil loslaten en juist mijn diepere gevoelens wil toelaten en me niet meer schaam voor mijn sletterigheid en me dus ongegeneerd durf over te geven. Maar goed, zo stond ik dus gisteren stipt om 13.00 uur weer voor de deur, met als altijd een bonzend hart en zenuwen die door mijn lijf gieren. Het gaat tegenwoordig redelijk goed vooraf, maar de laatste paar minuten sterf ik het bijna af. Dan bouwen bij mij de zenuwen enorm op… Hij neemt mijn jas aan, laat me de speelkamer in met…
Lesson learned: het is goed, ik mag loslaten…
Het was al weer even geleden dat ik bij F was geweest en ik was er eigenlijk echt wel aan toe. Temeer daar ik in de afgelopen 2 weken behoorlijk wat opgebouwde stress en emoties had door het zeer plotseling overlijden van mijn moeder. Ik wilde zo graag een zweep voelen, me klein voelen, mijn koppie leeg…En dan was daar dan zondag het moment en wat gebeurt er dan… mijn lijf werkte niet mee… Eerst zat F me een beetje te pesten, hardop te bedenken wat ie zou gaan doen vandaag. Hij had kennelijk goed mijn profiel op FL bekeken (beter dan ik zelf op dat moment voor ogen kon halen). Wel handig natuurlijk, want ik zet daar wel eens wat neer aan fetishes, of ik like foto’s van anderen (misschien toch maar niet meer doen… 😘). Ik kon het me niet meer herinneren, maar recentelijk had ik een leuk…