Van de week las ik een paar postings op Fetlife die voor mij heel herkenbaar waren en me ook aan het denken zetten. Want ik merk dat ik mega onzeker wordt als Meester het even wat drukker heeft en daardoor wat minder aandacht heeft voor mij. Ik ga dan zomaar denken: “Is ie nog wel blij met me, heb ik iets verkeerds gedaan…” Slaat nergens op… zijn mijn gedachtes…
En begrijp me goed, dit hebben we heel duidelijk besproken, dus ik was van te voren gewaarschuwd en wist waar ik aan begon. Ik wist dat Meester het af en toe heel erg druk heeft. En heb daar ook mijn akkoord op gegeven. En toch vind ik het soms moeilijk en het is dus echt aan mij om daar mee te leren omgaan en er een modus in te vinden.
Want als slavin wil ik gewoon dienen en gehoorzamen. Is het niet aan mij om ergens wat van te vinden. Wil ik niet om aandacht vragen en is het zeker niet aan mij om bijv. om een afspraak te vragen. Maar Meester zit wel iedere dag in mijn gedachten, ben er altijd sluimerend wel mee bezig. Het zit in mijn bloed en dus door mijn hele lijf. Ik wil me aan de regels houden en vind het fijn om te horen dat ik Zijn meisje / sub / slet / slavin of wat dan ook ben. Gewoon… van Hem!
En onbewust heeft Meester gewoon een goede invloed op me. Dat weet hij zelf niet eens. Maar door de paar regeltjes die ik nu heb, ben ik toch rustiger / ontspannener. Ik gedij er gewoon goed bij. Het geeft me rust en houvast en omdat mijn koppie normaal altijd 1000 stappen verder wil denken, heb ik nu gewoon iets om aan vast te houden. Het is er gewoon en zo is het. En door die rust doe ik bijv. ook iedere avond vrij snel na het avondeten al de afwas, in plaats van 2-3 dagen later… netjes opruimen, zoals een goede slavin betaamt…
Maar goed, ik wil heel graag geven, maar wil ook niet tot last zijn. Dus twijfel ik dan of ik wel of niet een appje zal sturen, gewoon om een fijne dag te wensen, of welterusten, of zomaar tussendoor. Zonder daar wat voor terug te willen. Gewoon om te laten weten dat ik aan Meester denk. Maar dan komt dus die twijfel, omdat ik ook niet tot last wil zijn. Ik wil niet dat Meester denkt dat ie continu moet terug reageren. Of dat ie me opdringerig vindt. Een aandachtstrekker…
Ik ga proberen in te vullen wat Hij wel niet zou kunnen denken… snap je ‘m…, maar ik doe dat dan wel in het “negatieve”, zonder daar redenen voor te hebben. En dus word ik onzeker…
Nu ik het zo opschrijf, heb ik eigenlijk wederom mijn leerpunt gevonden en ook hoe ik er mee kan leren omgaan. Laat het los…!!!! Waar ken ik die ook al weer van…
Ik kan niet in het hoofd van Meester kruipen en verzinnen wat hij misschien denkt. Het is aan mij om los te laten. Dus stuur gewoon dat appje, dan merk ik het vanzelf wel als Meester er niet van gediend zou zijn.
’s Avonds laat ik ook alles los. Creëer een soort meditatiemomentje, als ik mijn humble positie inneem naast mijn bed en een paar minuten tot rust kom. Waarin ik de dag de revue laat passeren en in gedachten Meester bedank voor de regels die ik heb en dat ik blij ben dat hij me wil trainen om hem te pleasen.
Laat het los, laat het gaan, geniet van de dingen die er zijn en wees jezelf!!!
En toch, als er dan ineens een lief berichtje terug komt, waarin ie Zijn subje welterusten wenst… dan verschijnt er een mega grote grijns op mijn gezicht. En krijg ik kriebels in mijn buik. Ben ik erg gelukkig en kan ik de hele wereld aan!!! 😍 Ik ben van Meester!!!