(Vrijwillig) gedwongen

(Vrijwillig) gedwongen

Het zal niemand ontgaan zijn deze week, alle berichten over grensoverschrijdend gedrag, seksuele intimidatie, aanranding en mogelijk zelfs verkrachting. En natuurlijk weet ik dat iemand onschuldig is, tot het tegendeel is bewezen. Maar daar ligt ook een heel lastig iets.
Laat ik vertellen dat deze hele week voor mij niet makkelijk is. Op een of andere manier worden bij mij nu weer oude wonden open gereten. Waarom nu, ik heb geen idee. Tuurlijk zie ik wel vaker iets voorbij komen over seksueel geweld. Maar normaal laat ik het aan me voorbij glijden, raakt het me niet (of niet zo erg). Waarom nu dan wel, ik weet het echt niet. Maar het doet het fucking hell pijn….

Ik was 17 en had een stiekem vriendje. Hij was uitsmijter bij de lokale discotheek. Ik woonde in een gehucht van destijds 8000 inwoners tegen de Belgische grens, maar er waren daar wel 8 uitgaansgelegenheden, van een simpele bar tot een heuse trendy discotheek. Het dorp was erg populair als uitgaansplek op de zondagavond. Ik werkte zelf in de “boeren”discotheek, stond mijn mannetje en als de jongens in mijn ogen te ver gingen, zei ik er wat van. En daardoor kreeg ik het respect van de heren. Ze wisten dat mij niet te sollen was. En als iemand anders dan een te seksistische opmerking maakte, werd ie gewoon terecht gezet door de anderen. Ik heb daar echt wat afgelachen met de mannen.
Maar ik ging ook regelmatig uit aan de overkant in de trendy discotheek. Daar werd de housemuziek gedraaid die in de donkere kelders van BelgiĆ« werd gemaakt. En nog voordat het in Amsterdam draaide, hadden wij het al gehoord. Het was ook wel een discotheek waar het zien en gezien worden was. Ik voelde me daar niet altijd op mijn gemak, maar een vriendin haalde me keer op keer over. En ik heb daar zeker ook onwijs toffe avonden gehad. En zo leerde ik die leuke uitsmijter kennen. Groot, gespierd, stoer en iets van 12 jaar ouder. De man waar ik als een blok voor viel. Hij was lief, attent en ik voelde me geborgen bij hem. Want wie kon me nou beter beschermen dan hij….
In de eerste weken/maanden ging het goed, was ie inderdaad lief en hadden we lieve seks. Hij was teder en begripvol (ik was nog niet echt ervaren, hij was mijn 2e vriendje). Dat veranderde eigenlijk heel geleidelijk. Hij werd ruwer, ook als ik geen zin had in seks, duwde hij me op bed en drong zichzelf in me. Vaak met zijn hand op mijn keel of mijn mond. En dat werd erger en erger. Hij dwong me hem te pijpen (waar ik totaal nog geen ervaring mee had) of beter gezegd, hij ramde zijn pik hard in mijn mond, met de woorden dat ik het niet moest wagen om hem te bijten. Hij neukte me, probeerde me ook anaal te nemen, maar dat mislukte faliekant. Kwam klaar in mijn gezicht of over mij heen en besmeurde me daar soms ook mee. En dit gebeurde niet 1x maar, maar meerdere keren binnen onze relatie.

Waarom deed ik niets, waarom heb ik niemand iets verteld, waarom bleef ik bij hem….????
Omdat ik eigenlijk niet wist dat het ZIJN fout was, dat het NIET aan mij lag. Ik legde het bij mezelf neer. Waarom deed ik zo moeilijk. Ik vond het daarvoor toch ook fijn. Dus waarom wilde ik dan nu geen seks. Doe gewoon ff lief en laat hem maar zijn gang gaan. Erna was ie ook altijd echt super lief voor me. Kon ik wegkruipen in zijn grote sterke armen. Ik verdrong alles, gaf hem zijn zin en cijferde mezelf weg. Na een half jaar heb ik het toch uitgemaakt. Tuurlijk voelde ik wel dat het niet goed zat….
Een paar jaar later leerde ik een jongen kennen die heel erg open was over seks en hij merkte aan mij dat ik vaak terughoudend was. Dat ik soms verkrampte. En dus nam hij de tijd, wilde met mij erover praten, was er iets in mijn verleden gebeurd. En stukje bij beetje kwamen de woorden eruit. Ik heb uiteindelijk gejankt, geschreeuwd, in kussens gebeukt. Ik voelde me klote, vies, gebruikt, als een stuk vuil. Het oude zeer kwam naar boven en nu pas werd de ernst me duidelijk. Alle pijn en verdriet was er.
We hebben een tijdlang een relatie gehad, en in die tijd mocht ik nooit iets tegen mijn zin doen van die jongen. Nam ie altijd alle tijd voor me tijdens seks, en als ie iets van een verkramping bemerkte, stopte hij meteen.
En dan ontdek je eind 2009 wat bdsm is, rol je in een relatie waar je samen met je partner naast een nilla relatie ook een D/s hebt. Kijk je samen of alleen naar allerlei filmpjes, fantaseer je en praat je over allerlei dingen. Zo meldde ik ook dat ik niet echt iets met pijpen had. Dat ik er een vervelend verleden mee heb en dat ik het niet graag doe. Maar ook dat ik filmpjes waarin iemand gedwongen wordt, wel mega geil vond. Ik snapte er niets van. Hoe kan dit? Waarom dan? Dit is toch niet gezond?
En ja hoor, in het echt is het ook mega geil. Als ik hard genomen word, vastgebonden ben, mijn gezicht in het matras geduwd wordt, of hard aan mijn haren getrokken word. Als ik gedwongen word om te pijpen. Zelfs als ik het nu aan het typen ben merk ik dat het me echt iets doet, ik zie het zo voor me en het windt me op. Ik word er geil van.
Maar het eerste stuk tekst wat ik typte, daar werd ik misselijk van, het maakte me agressief, deed zeer en ik kon me alles weer voor de geest halen. Ook hoe ontzettend klein ik me voelde, hoe slecht, dat het mijn schuld was, dat ik niet moest zeuren, gewoon met mijn benen wijd gaan liggen en hem zijn zin geven.
En dan zijn we weer even terug bij het begin van mijn verhaal. Hoe kan iemand beschuldigd worden, als er geen aangifte is, als er niets verteld is aan anderen, als het slachtoffer zich niet veilig genoeg voelt om het te delen met anderen, of de schuld teveel bij zichzelf legt. Ik had geen warme, stabiele thuisomgeving, waar ik met mijn verhaal terecht kon en mijn moeder had ook nooit aan me verteld hoe seks hoorde te zijn. Of in ieder geval dat alles wel met toestemming van de ander hoort te zijn…
Maar bovenal, het is nog altijd het woord van het slachtoffer tegenover het woord van de dader. Want er zijn niet altijd fysieke aanwijzingen dat het fout ging.
En dus heb ik naast dat de oude wonden weer open gereten worden, ook weer die dualiteit in me. Verbaas ik me weer over mezelf dat ik toch zo opgewonden kan worden van gedwongen worden, terwijl ik zo’n verleden heb. Snap ik er geen hout meer van, ben ik weer aan het denken. Leg het neer bij Meester die heel simpel zegt: het verschil zit ‘m in gedwongen of vrijwillig gedwongen. 
En daar heeft hij een punt. Het is 1 woord extra. Maar wel een heel belangrijk woord: VRIJWILLIG! Ik geef nu vrijwillig de ander de macht om bepaalde dingen bij me te doen. En ik weet en vertrouw er volledig op dat die ander die macht niet misbruikt. En die toestemming heb ik in het verleden niet gegeven aan die klootzak…
Van de ene kant wil ik dan nu ook hardop zeggen tegen alle slachtoffers (man of vrouw of wie dan ook): kom voor jezelf op, praat erover, vertel het aan een vriend(in), collega of wie dan ook, als er jou iets op deze manier overkomt.
Maar wat nog veel belangrijker is: zorg er ten alle tijden voor dat hetgeen je doet ALTIJD met TOESTEMMING is van de ander. Of we het nu hebben over seksuele handelingen, slaan of wat dan ook. Is er geen consent, dan is het gewoon FOUT!

3 reacties

Allereerst over John de Mol
, linda de Mol die hebben
Geen slagtofferrol hebben. Jeroen Alib en Marco zijn MOGELIJKE daders,en volgen er mss meer. Maar pas al het OM, rechter eb advocaten er een oordeel over geven zijn ze schuldig. Ik vind dat bewezen daders veroordeeld moeten en gecastreerd moeten worden.

In jou geval geldt dat het zelfde.
Miss. Dat daardoor het kwartje gaat vallen. Heel veel sterkte Emmy

Jouw verhaal doet denken aan de songtext van meau "en dat heb jij gedaan".
Er over praten helpt bij de verwerking.
Een "sorry" vsn die klootzak zou fijn zijn. Maar die kans is waarschijnlijk klein.
Goed dst je het deelt. Sterke met de verwerking. En geniet van de Vrijwillige gedwongen sessies.
In BDSM zit vaak meer liefde respect dan bij vanilla relaties.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *