Gisteren was er weer een Try & Play. Ik wilde er eerst heen gaan met lieve, leuke man, alleen zijn wij niet meer samen. Verschillende omstandigheden maakte dat ik er een punt achter heb gezet. Al was het nog pril, het gemis is er toch en we hadden het op een bepaalde manier wel leuk met elkaar. Maar ik miste iets, wat hij me vooralsnog niet kan geven.
Anyway… Mr_FC zou ook weer gaan en op het laatste moment nog gevraagd of ik mee kon rijden. En dat kon, dus gezellig met z’n 4-en op weg naar Lelystad. Daar aangekomen omkleden, naar de grote algemene ruimte en wat kletsen met anderen. Waarop Mr_FC me op gegeven moment aankijkt en zegt “ben je niet iets vergeten…”. Ik kijk hem vragend aan, niet begrijpend wat hij bedoelde. “Euh, subjes kunnen toch niet zomaar ongeboeid hier rondlopen…”.
Bam, een blos op mijn wangen, de toon was al weer gezet. Damn, waarom ben ik hier zo gevoelig voor… Maar goed, mijn boeien uit de tas gepakt, en die aangeboden om om te laten doen. De slotjes blijven achterwege.
Ik heb drinken voor iedereen gehaald en wil het drankje aanreiken aan Mr_FC, maar ja, dat kan ik toch niet gewoon zo geven… Ik sta te dralen, wat moet ik nu doen. Waarop ie doodleuk zegt “ja, het is aan jou hoe je het aangeeft”. En weer heeft ie me… en ik ga door mijn knieën om zijn drankje aan te geven. Het voelt bijna als vanouds…
Er is een demo over het aanleggen van een hoofdbondage. Ik had al aangegeven dat ik best proefpersoon wilde zijn, dus even later komt E. me halen. Heel rustig wordt het touw om mijn hoofd gedaan, en hoe meer het om mijn hoofd gewikkeld wordt, hoe rustiger ik word. Zo bijzonder wat dat met mij doet. Het is echt zalig. Even in mijn eigen wereldje, weg van alles. Beter dan een meditatie…!
Mr_FC vindt het tijd worden om zich uit te kunnen leven, dus worden dinnetje en ik naast elkaar gezet. Het opwarmen met floggers kan beginnen. Maar die worden natuurlijk al snel verwisseld voor het betere werk. Dinnetje is zo anders dan ik, dat ik af en toe gek word van haar drukke gedrag, het vele praten, roepen etc en het maar niet stil blijven staan. Hoe grappig om te zien dat we zo verschillend zijn, en ook zo verschillend in onze reactie naar Mr_FC. Ik ben veel terughoudender, rustiger, “netter”. Niet beter natuurlijk, maar gewoon anders. Ieder is uniek in zijn gedrag, reactie en beleving. Het mooie is wel dat Mr_FC op ons beide ook weer anders reageert. Dus hij kan ook weer heel goed schakelen.
S. gaat zich met haar slaaf ook bemoeien met ons spel, al blijft ze meer aan de kant van dinnetje en de slaaf en laat ze mij over aan Mr_FC.
De slagen wisselen zich af en op gegeven moment is het genoeg… Maar zo fijn om het toch weer te mogen krijgen. Had het echt wel gemist… Het was alweer 9 weken geleden dat ik flink gezweept was… Ik mag dan niet meer verslaafd zijn aan sigaretten (al 16 jaar niet meer), maar dit is bijna net zo verslavend, maar dan toch weer net anders… Het hoort bij mij, ik kan niet zonder.
S. gaat zich met haar slaaf ook bemoeien met ons spel, al blijft ze meer aan de kant van dinnetje en de slaaf en laat ze mij over aan Mr_FC.
De slagen wisselen zich af en op gegeven moment is het genoeg… Maar zo fijn om het toch weer te mogen krijgen. Had het echt wel gemist… Het was alweer 9 weken geleden dat ik flink gezweept was… Ik mag dan niet meer verslaafd zijn aan sigaretten (al 16 jaar niet meer), maar dit is bijna net zo verslavend, maar dan toch weer net anders… Het hoort bij mij, ik kan niet zonder.
Het is tijd geworden om wat te gaan eten. Het blijft wat karig voor een vegetariër, maar gelukkig denk ik nu wel aan de frietjes… Mjammie!
Na het eten even bijkomen en dan mag ik in de touwtjes!!! P. is weer zo lief om mij in een suspension te hangen. Ook dit keer weer een pittige, maar zo fijn. Het overgeven aan de touwen, het moeten loslaten, om het aan slechts 1 been vol te kunnen houden. Als ik even later weer op de grond zit, moet ik echt even bijkomen. Het is intensief, ook wel een soort van hard werken voor je lichaam, maar ook weer zo rustgevend.
Mr_FC is echter nog niet klaar met mij… dus ik mag weer klaar gaan staan. Dit keer zonder iets om me aan vast te houden. Ach, ik heb mijn eigen denkbeeldige stip waar ik op sta. Handen in de lucht, voor zolang ik dat vol kan houden en ik niet over mijn billen en benen wil wrijven natuurlijk. Ik geef ook nog even mijn nieuwe paracord zweep om uit te testen. Wordt redelijk ontvangen. Omdat ie vrij licht is, kost het wat meer moeite om ‘m op de juiste plek gericht te krijgen en voor mij is ie toch niet zo fel / pijnlijk als ik gedacht had.
Maar niet getreurd, ik kom toch wel aan mijn trekken. De bullwhip die om me heen wrapt, de kortere zwepen die hard op mijn billen of rug neerkomen. En even later sta ik half vloekend, met een boze blik achterom te kijken. Zet ik een paar passen vooruit, omdat ik het echt ff niet meer trek, maar stap natuurlijk in no-time weer terug op mijn denkbeeldige plek, omdat ik meer wil, meer nodig heb, maar ook omdat ik meer wil geven aan Mr_FC… Heb ik nou nog niet geleerd dat hij te allen tijde mij meer kan geven dan ik uiteindelijk aan kan… Ik zou toch beter moeten weten.
Op het moment dat ik half met de tranen in mijn ogen naar voren stap, even bij moet komen en me verbijtend weer terug wil zetten op mijn plek, staat Mr_FC al naast me en geeft aan dat het goed is en op dat moment breek ik…
Ik mag op het bed even lekker huilen en bijkomen.
De volgende dag heb ik weer last van de strepen- en stippenziekte. He wat vervelend nou… 😂
Maar niet getreurd, ik kom toch wel aan mijn trekken. De bullwhip die om me heen wrapt, de kortere zwepen die hard op mijn billen of rug neerkomen. En even later sta ik half vloekend, met een boze blik achterom te kijken. Zet ik een paar passen vooruit, omdat ik het echt ff niet meer trek, maar stap natuurlijk in no-time weer terug op mijn denkbeeldige plek, omdat ik meer wil, meer nodig heb, maar ook omdat ik meer wil geven aan Mr_FC… Heb ik nou nog niet geleerd dat hij te allen tijde mij meer kan geven dan ik uiteindelijk aan kan… Ik zou toch beter moeten weten.
Op het moment dat ik half met de tranen in mijn ogen naar voren stap, even bij moet komen en me verbijtend weer terug wil zetten op mijn plek, staat Mr_FC al naast me en geeft aan dat het goed is en op dat moment breek ik…
Ik mag op het bed even lekker huilen en bijkomen.
De volgende dag heb ik weer last van de strepen- en stippenziekte. He wat vervelend nou… 😂
Al met al echt weer een super middag/avond gehad. Toch weet ik niet goed wat ik nu met Mr_FC aan moet… Ik wil niet terug naar wat we hadden, hoe fijn en goed ook. Maar met alle regeltjes etc heb ik dan gewoon geen ruimte om te kunnen daten en te ontdekken. Ik kan dat niet, dat voelt gewoon niet goed. En dan kan je denken, waarom doe je zo moeilijk, dan doe je het toch zonder regeltjes… Maar dat voelt voor mij weer zo halfbakken. Dat voelt ook niet fijn. Voor nu dan maar gewoon afgesproken dat ik gewoon lekker mijn vrijheid hou en als ik het nodig heb, dat ik dan gewoon een afspraak maak, of we zien elkaar op een feestje. En dan kan ik gewoon mijn broodnodige pak slaag krijgen… Jippie!!!
Even zien wie me volgende maand mijn pak slaag gaat geven, want dan is Mr_FC in ieder geval niet op Try & Play. Maar dat zal vast ook wel goedkomen.
