D-day…
En dan is het eindelijk vrijdag 14 april: D-day! Onderstaand blogje is samen geschreven. Ik had aan E. gevraagd of hij kon vertellen hoe het voor hem was geweest. Uiteindelijk kreeg ik een mooi epistel van hem, dat ik hier tussen mijn eigen verhaal heb geplakt. We zijn 27 opdrachten en veel app-verkeer verder. En dan is het zover; Emmy noemt het D-day. Als een nieuw iemand komt spelen is dat vooral aftasten en kijken naar reactie, uitdrukking, bewegingen van de ander en toch meer communiceren en vragen naar. Maar daar ik mijn verjaardagscadeau “58 caneslagen” al had gehad met Emmy wist ik dat het qua pijnspel ok zat qua mogelijkheden. Dus daar hoef ik mij geen zorgen te maken. Ik maak in mijn hoofd nooit een spel idee, ik ga met de flow van het moment en de spullen om mij heen “lijden” mij de weg. Maar ik heb…
Subdrop
En toen had ik de 2e dag na ons mooie spel mijn subdrop, en het was een flinke ook.Had ik op maandag nog een enorme rush, die gedurende dag eigenlijk erger werd. Ik was niet meer te stuiten, vol energie. Na een online vergadering van mijn vrijwilligerswerk stortte ik me op de taken die daaruit waren voortgekomen. Waren dingen die gewoon in de komende periode gedaan moeten gaan worden. Hoefden zeker niet binnen een week af. Maar ik zat vol energie en vond het super om er mee aan de slag te gaan. Ging uiteindelijk pas ruim na 2 uur in de nacht slapen… Er had een belletje bij me moeten gaan rinkelen. De dinsdag begon nog vrij goed. Beetje moe door het korte nachtje, maar moest op tijd eruit want afspraak bij de fysio. Ja het is vandaag de sterfdag van mijn moeder (jaar geleden), maar dat kwam kennelijk…
Subdrop na een pittige sessie
Vrijdag mocht ik weer naar Meester… Jippie!!! Zeg ik dit nu echt… Geen idee waarom. Het duurde even voordat de afspraak stond en dat maakte me natuurlijk mega onrustig. Door een wijziging in mijn agenda, was het nog even tot het laatste moment onduidelijk of de afspraak die we hadden voor vrijdag zou doorgaan of dat ie nog verschoven zou worden naar zaterdag. Maar gelukkig kwamen dan donderdagavond laat eindelijk de verlossende woorden… ik werd vrijdag om 13 uur verwacht, netjes gekleed en als ik binnen was werd ik geacht in Nadu te gaan zitten tot ik andere orders zou krijgen. Klokslag 13 uur bel ik aan, maar Meester laat me nog even extra wachten bij de voordeur… Bij binnenkomst vraag ik of ik nog even naar toilet mag. Gelukkig, dat mag. Hij doet de deur achter me dicht en verdwijnt. Dus na het toiletbezoek, trek ik mijn hakken uit…