Enerverende middagen…
Zoals altijd zijn de afspraken die Meneer en ik hebben heftig… We blijven elkaar verbazen en halen gewoon het diepste bij elkaar naar boven. Zo ging ik 1,5 week geleden op een zaterdag nietsvermoedend naar Meneer. Nou ja, laat dat nietsvermoedend maar achterwege, want ik ben altijd wel een beetje op mijn hoede. Wat heeft ie nu weer in petto. Ik weet dat ie iets wil proberen met een haarbondage. Had hem daar al filmpjes van doorgestuurd, hoe hij dat in mijn haren moest doen. Nou is dat bij mij niet zo heel makkelijk, want mega glad haar, maar het is het proberen waard. Na een lekker kopje thee, even bijkomen van de autorit en een plasje, gaan we naar boven. Meneer laat me op mijn knieën zitten, zet mijn voeten naar achteren vast, een ketting om mijn borsten als bondage, mijn handen zitten achter me vast, mijn haar inderdaad…
Emoties…
BDSM maakt emoties bij me los. Dat is al vanaf het eerste moment dat ik in aanraking kwam met BDSM. Mijn moment van loslaten en door loslaten komen bij mij ook de emoties los. Wat nu heel erg opvalt, is dat hoe “heftiger” het spel, hoe dieper mijn emoties. En heftig kan op verschillende vlakken, dat is niet alleen flink in elkaar gemept worden… Zoals ik al eerder heb geschreven, is er een bepaalde dynamiek tussen Meneer E. en mij. Het is niet als een potje waar een deksel op past, maar meer een “accelerator”, als olie op het vuur, het aanmaakblokje op de bbq… En door die versnellingsreactie gebeurt er zoveel intens, dat het leidt tot heftige emoties. En dat betekent bij mij flinke huilbuien… En dan bedoel ik echt flinke huilbuien… Ik heb een latex masker op met alleen een rond gat bij mijn mond. Ik kan niets…
What was I thinking???
Gisteren was ik weer eens een keertje naar Try & Play. Dit keer ging M. met me mee. Die is hier nog niet eerder geweest. Ik klets gezellig met bekenden en maak eindelijk in real life kennis met meisjeMM. We hebben elkaar online al wel vaker gesproken en spelen online Wordfeud met elkaar, maar hadden elkaar tot op heden nog niet gezien. Al snel na kennismaking vraagt ze of ik zin heb om 200 caneslagen in ontvangst te nemen. Pardon, u zegt… En ze legt me haar verhaal uit. Dat ze voor ieder hartje dat ze aan haar Meester stuurt in de app een caneslag krijgt, maar dat ze er inmiddels zoveel heeft, dat ze ze niet meer zelf kan incasseren. En dus vraagt ze of anderen die voor haar in ontvangst willen nemen. Voor ieder zal dat op zijn / haar aangepaste wijze zijn. Nou hou ik natuurlijk wel…
Slet…
Ik heb beurse tieten (en toch maar 2 blauwe plekken), mijn bovenbenen branden en doen pijn (al vallen de marks dit keer heel erg mee), mijn kut is beurs (fijn als je op de fiets zit naar je werk), heb een flinke blauwe plek net onder mijn linkerknie en toch vallen al deze fysieke ongemakken heel erg mee. Wat me meer dwars zit is de stem van Meester die nu steeds in mijn hoofd zit. Als een film die continu wordt gedraaid, hoor ik hem alles herhalen wat ie gisteren tegen me heeft gezegd… “zijn slet”, “me bewijzen”, “laten zien dat ik het sletje ben van Meester”, “grote dikke pik in me voelen”, “met je mond zorgen dat de slaaf je daarna kan nemen”… Dit wordt een lange, zware dag… 😱 *** Zaterdagavond app ik Meester nog even, ik weet immers nog geen tijd voor morgen en of er nog speciale…